اسماعیل بن جعفر مدنی

اسماعیل بن جعفر مدنی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اسماعیل بن جعفر مدنی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

او برادر محمد بن جعفر بن ابی‌کثیر، از روات موثَّق طبقه هفتم، و هم پیمان بنی زریق، طایفه‌ای از انصار است، به همین جهت او را زرقی، مدنی و انصاری لقب داده‌اند.

اسماعیل از اهالی مدینه بود، ولی پس از مهاجرت به بغداد در همان جا تا پایان عمر زیست و در این مدت، تعلیم و تربیت علی بن مهدی عباسی معروف به ابن زیطه یا ابن زره را بر عهده داشت.

او قرآن را نزد نافع و شیبة بن نصاح و سلیمان بن مسلم بن جماز و برخی دیگر فراگرفت و پس از نافع مرجع و مصدر قرائت و حدیث شد.

مامقانی وی را شیعه و در عین حال مجهول می‌‌داند، اما علامه شوشتری سکوت ابن حجر و ذهبی در باره وی را دال بر تسنن او می‌‌داند. عهده داری چندین باره امارت حج از سوی وی در زمان خلفای عباسی نیز می‌‌تواند مؤید این گفتار باشد.

غالب اصحاب رجال، وی را ثقه و مأمون معرفی کرده‌اند. حاکم، وی را ثقه و در اکثر شیوخ با مالک، مشترک دانسته است. شیخ طوسی نیز وی را در شمار اصحاب امام صادق(ع)ذکر می‌‌کند. وی افزون بر امام صادق(ع) از کسانی چون عبدالله بن دینار، علاء بن عبدالرحمن، شریک بن عبدالله، ربیعة بن ابی عبدالرحمن، عمرو بن ابی عمرو، نافع بن مالک و حمید طویل روایت می‌‌کند.

از وی کسانی چون: سریج بن نعمان جوهری، سعید بن سلیمان واسطی، سلیمان بن داوود هاشمی، محمد بن صباح دولابی، یحیی بن ایوب عابد، ابو عمرو دوری روایت می‌‌کنند. او در بغداد به سال ۱۸۰ﻫ.ق درگذشت.

جستارهای وابسته

• محمد بن جعفر بن ابی‌کثیر (برادر)

منابع

1. عزیزی، رستگار، بیات، راویان مشترک ج۲