حسین بن زید بن علی بن حسین

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۲۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

آشنایی اجمالی

ابوعبدالله حسین بن زید بن علی بن حسین کوفی هاشمی علوی، مشهور به ذوالدمعه (ذوالعبره) در سال ۱۱۴ یا ۱۱۵ هـ [۱] در شام از کنیزی زاده شد[۲] و دیری نپایید که پدرش «زید» و برادرش «یحیی» به سال ۱۲۱ و ۱۲۵ هـ به شهادت رسیدند.[۳] پس از آن، حسین در حالی که فقط چهار[۴] یا هفت سال داشت،[۵] تحت کفالت و سرپرستی پسر عمویش، امام جعفر صادق(ع) در آمد و تا هنگام وفات امام صادق(ع) زیر نظر آن حضرت در مدینه اقامت کرد و با کمک آن حضرت با ام کلثوم، دختر محمد بن عبدالله ارقط ازدواج کرد.[۶] او را به جهت گریه زیاد در شهادت پدر و برادرش یحیی، به «ذوالدمعه» یا «ذوالعبره» لقب داده‌اند[۷] و شاید بر اثر همین گریه زیاد بود که در اواخر عمر نابینا شد.[۸]

شیخ طوسی نام وی را در زمره اصحاب امام صادق(ع) ذکر کرده است.[۹] غمزی هم می‌‌گوید که او از گنجینه معرفت و علوم جعفری دانش فراوانی کسب کرد.[۱۰] به علاوه، ایشان از امام صادق، امام باقر[۱۱] و امام کاظم(ع)[۱۲] و اسماعیل بن عبدالله بن جعفر[۱۳] روایاتی نقل کرده است. کسانی همچون نعیم بن حماد، ابومصعب زهری و عباد رواجنی از وی احادیثی روایت کرده‌اند.[۱۴] ابوالفرج اصفهانی می‌‌نویسد که حسین در قیام محمد و ابراهیم (پسران عبدالله محض) شرکت داشت و پس از به شهادت رسیدن ایشان، متواری و پنهان شد و زمانی در میان مردم ظاهر شد[۱۵] که از امنیت جان خود اطمینان یافت. حسین از راویان امامیه،[۱۶] فردی راستگو،[۱۷] ثقه[۱۸] و با ورع[۱۹] بود. او دارای تألیفی به نام کتاب الحدیث می‌‌باشد.[۲۰]

وی در حالی که ۷۶ سال از عمرش گذشته بود،[۲۱] در حدود سال ۱۹۰ هـ از دنیا رفت.[۲۲] در تاریخ درگذشت او بسیار اختلاف است.[۲۳] با توجه به اینکه وی را کوفی لقب داده‌اند، هم اکنون در نواحی حلّه بقعه‌ای وجود دارد که به او منسوب است و اعراب این ناحیه او را «ابودُمَیعه» می‌‌نامند. به نظر می‌‌رسد وی در اواخر عمر به کوفه رفته و در آنجا وفات یافته است.[۲۴].[۲۵]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. اعیان الشیعه ۶/۲۳.
  2. المجدی فی انساب الطالبیین ۱۵۹.
  3. عمده الطالب ۲۳۹ و۲۴۱.
  4. رجال البرقی ۱۹.
  5. عمدة الطالب ۲۴۲.
  6. رجال النجاشی ۱/۱۶۱.
  7. مقاتل الطالبیین ۲۵۷ المجدی ۱۵۹.
  8. عمدة الطالب ۲۴۱ المعارف ۲۱۶.
  9. رجال الطوسی ۱۶۸.
  10. المجدی ۱۵۹.
  11. میزان الاعتدال ۱/۵۳۵.
  12. رجال النجاشی ۱/۱۶۱.
  13. خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۲/۳۳۹.
  14. تاریخ الاسلام ۱۲/۱۲۲.
  15. مقاتل الطالبیین ۲۵۷.
  16. رجال النجاشی ۱/۱۶۱.
  17. تقریب التهذیب ۱/۱۷۶.
  18. اعیان الشیعه ۶/۲۳.
  19. المجدی ۱۵۹.
  20. الذریعه ۶/۳۲۳
  21. المجدی ۱۵۹.
  22. تاریخ الاسلام ۱۲/۱۲۲.
  23. اعیان الشیعه ۶/۲۳ تقریب التهذیب ۱/۱۷۶.
  24. اعیان الشیعه ۶/۲۳.
  25. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۷۶.