اعراض در فقه سیاسی
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اعراض (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- اعراض: رویگردانی، دست برداشتن[۱]، انصراف[۲] و پشت کردن آشکار[۳].
- ﴿خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِينَ﴾[۴].
- از سیاست‌های مبارزاتی پیامبر(ص) در مقابله با مشرکان و منافقان، رویگردانی و اعراض به معنای بی‌اعتنایی و هیچ‌انگاشتن آنها در جامعه بوده است. در مواردی که موعظه و تبلیغ ثمری نداشت، وحی الهی به پیامبر(ص) امر به اعراض و دست برداشتن از برخی افراد یا جریانات می‌کرد[۵]: ﴿فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّى عَنْ ذِكْرِنَا﴾[۶][۷].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۱۱.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۹۳.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۵۹.
- ↑ «گذشت را در پیش گیر و به نیکی فرمان ده و از نادانان روی بگردان!» سوره اعراف، آیه ۱۹۹.
- ↑ سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۹، ص۴۱.
- ↑ «پس، از آن کس که از یاد ما دل گردانده، روی بگردان» سوره نجم، آیه ۲۹.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۱۱.