مرگ سرخ و سفید

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۸ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۰۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مرگ سرخ و سفید

در برخی از روایات مربوط‍‌ به ظهور حضرت مهدی(ع) تعبیری وجود دارد با عنوان مرگ سرخ و مرگ سفید مانند:

  1. امیر المؤمنین(ع) می‌‌فرمایند: «در آستانه قیام قائم، مرگ سرخ، مرگ سفید و ملخ‏‌هایی به هنگام و ملخ‌‏هایی نابه‌ ‏هنگام سرخ، همچون خون خواهد بود؛ اما مرگ سرخ کشته شدن با شمشیر است و مرگ سفید به وسیله طاعون»[۱].[۲]
  2. امام صادق(ع) فرمودند: «پیش از ظهور قائم(ع) دو نوع مرگ پدیدار می‌گردد: مرگ سرخ و مرگ سفید. به اندازه‌ای از انسان‌ها کشته می‌شوند که از هر هفت نفر، پنج تن نابود می‌گردند، مرگ سرخ، قتل با شمشیر است و مرگ سفید، مردن از مرض وبا»[۳].[۴]

در برخی از روایات نیز تنها تعبیر به مرگ سفید شده است مانند پیامبر اسلام(ص) می‌فرمایند: «قیامت برپا نمی‌گردد تا اینکه مرگ سفید ظاهر شود. گفتند یا رسول الله! مرگ سفید چیست‌؟ فرمود: مرگ ناگهانی»[۵].[۶]

پرسش مستقیم

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. «بَیْنَ‏ یَدَیِ‏ الْقَائِمِ‏ مَوْتٌ‏ أَحْمَرُ وَ مَوْتٌ‏ أَبْیَضُ‏ وَ جَرَادٌ فِی‏ حِینِهِ‏ وَ جَرَادٌ فِی‏ غَیْرِ حِینِهِ‏ أَحْمَرُ کَأَلْوَانِ‏ الدَّمِ‏ فَأَمَّا الْمَوْتُ‏ الْأَحْمَرُ فَالسَّیْفُ‏ وَ أَمَّا الْمَوْتُ‏ الْأَبْیَضُ‏ فَالطَّاعُونُ‏‏‏‏»؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۳۸، ح ۴۳۰ غیبة نعمانی، ص ۲۷۷؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۱۱.
  2. ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۴۰؛ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۵۴۳-۵۴۴؛ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص ۳۹۳.
  3. «قُدَّامَ الْقَائِمِ(ع)مَوْتَانِ مَوْتٌ أَحْمَرُ وَ مَوْتٌ أَبْیَضُ حَتَّی یَذْهَبَ مِنْ کُلِّ سَبْعَةٍ خَمْسَةٌ فَالْمَوْتُ الْأَحْمَرُ السَّیْفُ وَ الْمَوْتُ الْأَبْیَضُ الطَّاعُون»؛‏ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۷.
  4. ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۴۰؛ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۵۴۳-۵۴۴.
  5. الفائق، ج ۱، ص ۱۴۱.
  6. ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۴۰.