همچنین از امام صادق (ع) نقل است که فرمود: «امام زمان (ع) ظهور نمی‌کند، مگر این که دو سوم مردمجهان از بین بروند، عرض شد: اگر دو سوم مردم کشته شوند، پس چه تعداد خواهند ماند؟ فرمود: آیا راضی نیستید از یک سوم باقی مانده باشید».[۶].
آنچه از مجموع این روایات به دست می‌آید این است که در آستانۀ ظهورامام کشتارها و مرگ و میرهای فراوانی چه بر اثر جنگ و فتنه‌‌های اجتماعی و چه بر اثر بیماریهای واگیر به وقوع می‌پیوندد. البته با توجه به وجود سلاحهای مدرن امروزی، که قدرتتخریب و نابودی فراوانی دارند و می‌توانند در صورت به‌کارگیری آنها بخش عمدهای از انسان‌های روی زمین در مدت زمان کوتاهی نابود شوند، احتمال رخ‌دادن چنین اتفاقاتی از واقع به دور نیست[۷].
«در منابع و کتب احادیث- که پیش من است- نام یا سخن صریحی از جنگ جهانی سوم نیافتم؛ ولی احادیث متعددی وجود دارد که به از بین رفتن مردم به دلیلگرسنگی و بیماری یا کشتار تصریح کرده‌اند. آیا معنای آن، همان جنگ جهانی است که گذشتگان را نابود کرد یا چیز دیگری است؟! بهتر است فعلاً بعضی از آن احادیث را یادآوری کنیم تا نتیجه به دست آمده از آن را ببینیم: "مهدی (ع)، ظهور نمی‌کند تا اینکه ۱۳ مردم کشته شوند، ۱۳ بمیرند و ۱۳ باقی بمانند"[۸]. نیز ایشان فرمود: "قبل از ظهور امام زمان (ع)، مرگ قرمز و مرگ سفید و هجوم ملخ‌های رنگین خون در فصل و در غیر فصلِ خود خواهد بود؛ پس مرگ قرمز، کشتار با شمشیر است و مرگ سفید، طاعون است"[۹]. ایشان درباره علایم ظهور فرمود: در هنگام ظهور و ما بین مشرق و مغرب عالم، سه هزار، هزار نفر کشته می‌شوند؛ بعضی از آنها بعضی را می‌کشند و در این روز، تأویل این آیه به شمشیر است: "همیشه این حرفشان بود تا آنکه همه را قطع و خاموش نمودیم"[۱۰].
با صرف نظر از سند این احادیث، پس هیچ یک از اینها به وقوع جنگ جهانی سوم تصریح نمی‌کند؛ بلکه ممکن است، داخل بسیاری از کشورها، انقلاب‌هایی صورت پذیرد و قربانیانش به صدها تن برسد. طاعون، بیماری از بین برنده بشر است و در سرعت پخش شدن و زیادی قربانیانش شبیه وبا می‌باشد»[۱۱].
«پيش از آمدن امام (ع) دو نوع مرگ در جامعه رواج دارد؛ مرگ سرخ و مرگ سفيد... مرگ سرخ با شمشير (اسلحه) و مرگ سفيد طاعون است.
ابو بصير و محمد بن مسلمنقل مىكنند كه امام صادق (ع) فرمود: ««لاَ يَكُونُ هَذَا اَلْأَمْرُ حَتَّى يَذْهَبَ ثُلُثَا اَلنَّاسِ فَقُلْنَا لَهُ إِذَا ذَهَبَ ثُلُثَا اَلنَّاسِ فَمَا يَبْقَى قَالَ أَ مَا تَرْضَوْنَ أَنْ تَكُونُوا اَلثُّلُثَ اَلْبَاقِيَ»»[۱۴]. امام زمانظهور نمی‌‌كند، مگر اينكه دو سوم مردمجهان از بين بروند، عرض شد: اگر دو سوم مردم كشته شوند، پس چه تعداد خواهند ماند؟ فرمود: آيا راضى نيستيد از یک سوم باقى مانده باشيد.
روايات در اين زمينه فراوان و برخى اوقات با مضمونهايى متفاوت نقل شده است، ولى آنچه از مجموع آنها میتوان به دست آورد اين است كه در آستانه ظهورامام (ع) كشتارها و مرگ وميرهاى فراوانى چه بر اثر جنگ و فتنههاى اجتماعى و چه بر اثر بيماریهاى واگير به وقوع می‌پيوندد كه البته با توجه به وجود سلاحهاى مدرن امروزى، كه قدرت تخريب و نابودى فراوانى دارند و می‌توانند در صورت به كارگيرى آنها بخش عمدهاى از انسانهاى روى زمين در مدت زمان كوتاهى نابود شوند، چنين پيشبينىهايى، به واقع بسيار نزديك می‌باشد.
نكتهاى كه از برخى روايات از جمله آخرين حديث ذكر شده برمی‌آيد اينكه تعداد باقى مانده را ياران و دوستداران حضرت تشكيل می‌دهند و بنابراين، آنان از اين حوادث و وقايع مرگبار به دور خواهند ماند.««لَتُمْلَأَنَّ اَلْأَرْضُ ظُلْماً وَ جَوْراً...ثُمّ لَتُمْلَأَنَّ بعد ذلك قسطاً و عدلاً»»[۱۵]. حتما زمين پر از ظلم و ستم خواهد شد... و سپس بعد از آن پر از عدلو داد می‌گردد....
از اين حديث كه با تعبير «ثمّ» همراه است و در برخى ديگر از حديثها كه تعبير «فيملأها» ذكر شده،[۱۶]. میتوان چنين به دست آورد كه با توجه به معنايى كه در ادبيات براى «ثمّ»[۱۷]. و «فاء»[۱۸]. شده، ترتيب و پيوستگى ميان ظلم فراگير و عدالتجهان شمول وجود خواهد داشت و در واقع میتوان روايتهاى دسته دوم را بهگونهاى توضيح دهنده روايات دسته پيش دانست كه به ترتيب تصريح نداشت[۱۹].
↑ابن هشام، مغنى اللبيب، ص۱۶۱، سيوطى، البهجة المرضيّه، ج۲، ص۶۹. البته تفاوتى كه ميان ثم و فاء گفته شده اين است كه: ثم براى ترتيب همراه با مهلت است، ولى فاء براى ترتيب بدون مهلت می‌باشد: «الفاء للترتيب باتصال- و ثم للترتيب بانفصال».
