عطیه بن سعد بن جناده عوفی
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
- شیخ طوسی عطیه بن سعد بن جناده عوفی را از اصحاب امیرالمؤمنین(ع) به شمار آورده و افزوده است که او را به عطیه بکالی - از طوایف منتسب به قبیله همدان - می‌شناسند[۱].
- مرحوم محدث قمی نقل می‌کند: سعد بن جناده پدر عطیه در کوفه خدمت حضرت علی(ع) آمد و عرض کرد: ای امیرالمؤمنین خداوند به من پسری داده است، نام او را شما بگذارید. حضرت فرمود: "این عطیه خداست" از این‌رو به عطیه نام گذاشته شد و مادرش رومیه نام داشت.
- طبق همین نقل، عطیه در عصر حکومت خونخوار تاریخ حجاج بن یوسف ثقفی با پسر اشعث از ترس دستگیری، به فارس فراری شد ولی حجاج بن یوسف ثقفی دست از او برنداشت به قاسم ثقفی حاکم فارس نوشت عطیه را دستگیر کند، اگر حاضر شد به علی بن ابی طالب لعن و نفرین کند، او را آزاد کن و الّا چهارصد شلاق به او بزن و موی سر و صورتش را بتراش! حاکم فارس عطیه را احضار کرد و چون حاضر نشد به حضرت علی(ع) لعن کند چهارصد شلاق به او زد و سر و روی او را تراشید و آزادش کرد. عطیه از آنجا به خراسان رفت و پس از هلاکت حجاج بن یوسف ثقفی به کوفه بازگشت و در آنجا بود و در سال ۱۱۱ هجری از دنیا رفت[۲].[۳]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ رجال طوسی، ص۵۱، ش۸۰.
- ↑ سفینة البحار، ج۲، عنوان عطا، ص۲۰۵.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۹۹۶-۹۹۷.