سقوط

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

سقوط در قرآن | سقوط در حدیث | سقوط در فقه سیاسی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل سقوط (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

سقوط ‌کردن^[۱]، ساقط‌ شدن، افتادن شدید^[۲] و انداختن چیزی از بلندی^[۳].

﴿وَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ ائْذَنْ لِي وَلَا تَفْتِنِّي أَلَا فِي الْفِتْنَةِ سَقَطُوا﴾^[۴].

سقوط با موضوعات محسوس و معقول استعمال می‌شود. در محسوسات نظیر آیه شریفه ﴿وَمَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلَّا يَعْلَمُهَا﴾^[۵] و در معقولات، مانند آیه شریفه ﴿وَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ ائْذَنْ لِي وَلَا تَفْتِنِّي أَلَا فِي الْفِتْنَةِ سَقَطُوا﴾^[۶] که مفهوم آن از دست دادن جایگاه و منزلت اجتماعی بوده است^[۷].

منافقان برای فرار از جنگ و جهاد که آن را بلا و محنت می‌پنداشتند، از پیامبر(ص) درخواست معافیت از مشارکت در جهاد داشتند و به پیامبر می‌گفتند: ما را دچار بلا و گرفتاری جنگ نکن. جواب آنان را خداوند در دنباله آیه شریفه می‌دهد: ﴿أَلَا فِي الْفِتْنَةِ سَقَطُوا﴾^[۸] بدانید که در این فتنه و امتحان سقوط خواهند کرد، به دلیل نفاق و کفر پنهانی که در قلبشان است و موجب بهانه‌گیری و عذرتراشی در راه شرکت در جهاد می‌شود؛ یعنی درنهایت با این امتحان الهی در مهلکه کفر و ضلال سقوط خواهند کرد^[۹].^[۱۰]

منابع

نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۸۶.
↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۷، ص۳۱۶.
↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۱۴.
↑ «و از ایشان، کسی است که می‌گوید: به من اجازه (کناره گیری از جهاد) بده و مرا در آشوب میفکن! آگاه باش که آنان در آشوب افتاده‌اند و دوزخ فراگیرنده کافران است» سوره توبه، آیه ۴۹.
↑ «هیچ برگی فرو نمی‌افتد مگر که او آن را می‌داند » سوره انعام، آیه ۵۹.
↑ «و از ایشان، کسی است که می‌گوید: به من اجازه (کناره گیری از جهاد) بده و مرا در آشوب میفکن! آگاه باش که آنان در آشوب افتاده‌اند و دوزخ فراگیرنده کافران است» سوره توبه، آیه ۴۹.
↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۵۱.
↑ «و از ایشان، کسی است که می‌گوید: به من اجازه (کناره گیری از جهاد) بده و مرا در آشوب میفکن! آگاه باش که آنان در آشوب افتاده‌اند و دوزخ فراگیرنده کافران است» سوره توبه، آیه ۴۹.
↑ سید محمد حسین طباطبابی، المیزان، ج۹، ص۳۰۵.
↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۴۲-۳۴۳.

[1] ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۸۶.

[2] ابن‌منظور، لسان العرب، ج۷، ص۳۱۶.

[3] حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۱۴.

[4] «و از ایشان، کسی است که می‌گوید: به من اجازه (کناره گیری از جهاد) بده و مرا در آشوب میفکن! آگاه باش که آنان در آشوب افتاده‌اند و دوزخ فراگیرنده کافران است» سوره توبه، آیه ۴۹.

[5] «هیچ برگی فرو نمی‌افتد مگر که او آن را می‌داند » سوره انعام، آیه ۵۹.

[6] «و از ایشان، کسی است که می‌گوید: به من اجازه (کناره گیری از جهاد) بده و مرا در آشوب میفکن! آگاه باش که آنان در آشوب افتاده‌اند و دوزخ فراگیرنده کافران است» سوره توبه، آیه ۴۹.

[7] حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۵۱.

[8] «و از ایشان، کسی است که می‌گوید: به من اجازه (کناره گیری از جهاد) بده و مرا در آشوب میفکن! آگاه باش که آنان در آشوب افتاده‌اند و دوزخ فراگیرنده کافران است» سوره توبه، آیه ۴۹.

[9] سید محمد حسین طباطبابی، المیزان، ج۹، ص۳۰۵.

[10] نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۴۲-۳۴۳.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]