حبشه در معارف دعا و زیارات
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حبشه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
حبشه در گذشته به سرزمینی وسیع در شاخ آفریقا و در سواحل غربی دریای سرخ اطلاق می‌شد، که کشورهای امروزی اتیوپی، سومالی و جیبوتی را در بر می‌گرفت. این سرزمین دارای تاریخی بسیار کهن و اولین سرزمین آفریقایی بوده که در آن مسیحیت دین رسمی شده است. در تاریخ اسلام، نام حبشه یادآور مهاجرت جمعی از اصحاب پیامبر(ص) به این سرزمین است که در دو مرحله صورت گرفت. مرحله نخست در سال پنجم بعثت بود، زمانی که آزار و اذیت به اصحاب پیامبر(ص) شدت گرفت. و مرحله دوم نیز پیش از هجرت به مدینه واقع شد[۱]. از مشاهیر مهاجر به حبشه می‌توان از برخی از صحابه پیامبر(ص) یاد نمود؛ مانند جعفر بن ابی‌طالب برادر حضرت علی(ع) و بلال بن رباح مؤذن پیامبر(ص). گفتنی است که لقمان حکیم نیز از دیار حبشه برخاسته است[۲].
در صحیفه سجادیه یک بار از حبشیان که در آن دوران از دشمنان مسلمانان به شمار می‌آمدند سخن به میان آمده است: «اللَّهُمَّ وَ اعْمُمْ بِذَلِكَ أَعْدَاءَكَ فِي أَقْطَارِ الْبِلَادِ مِنَ الْهِنْدِ...» [۳]؛ «ای خداوند، چنان کن که این دعا همه دشمنانت را در اقطار بلاد دربرگیرد: از هندوان... و حبشیان.»..[۴].[۵]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۲۰، ص۷۷.
- ↑ دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۲۰، ص۷۸.
- ↑ دعای ۲۷.
- ↑ دائرة المعارف بزرگ اسلامی، زیرنظر کاظم موسوی بجنوردی، ج۲۰، نشر مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، ۱۳۹۳ چاپ سوم؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم.
- ↑ خالقیان، فضل‌الله، مقاله «حبش»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۱۸۰.