شعائر الله در فقه سیاسی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث شعائر الله است. شعائر الله از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: شعائر الله در قرآن - شعائر الله در حدیث - شعائر الله در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمعناشناسی
"شعائر" جمع "شعیره" یعنی آنچه با لطف و دقت درک می‌شود. "شَعَائِرَ اللَّهِ" در مورد خداوند، اموری است که با لطف و دقت در عظمت و جلال و سلطنت خداوند درک می‌گردد[۱]. اصل آن "شعر" به معنای علم و معرفت و نشانه است[۲].
شعائر الله در قرآن
در یکی از آیات قرآن کریم آمده است: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّهِ﴾[۳]. ﴿شَعَائِرَ اللَّهِ﴾ به حج و اعمال آن اطلاق شده است: ﴿إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ﴾[۴]. به اعمال حج شعائر الهی اطلاق شده، چون معارف حج از اعمال ظاهری آن قابل درک و احساس است[۵].
شعائر نماد یک ملت
شعائر یک دین یا یک امّت، سمبل‌ها و نمادهای مشخص، اصول و ارزش‌های حاکم بر آنهاست و هیچ ملت و آیینی از این سمبل‌ها و نمادهای نشان‌گر خالی نیستند. اعمال عبادی، به‌خصوص اعمالی که به‌صورت دسته‌جمعی انجام می‌شود، ظاهرترین و بارزترین نمادها و شعائر یک ملت یا دین هستند. نمازهای جمعه و جماعت، اعمال حج و روزه نمونه‌هایی عالی از این نمادها در اسلام هستند[۶].
منابع
پانویس
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۷۶.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۱۹۳.
- ↑ «ای مؤمنان! (حرمت) شعائر خداوند نشکنید» سوره مائده، آیه ۲.
- ↑ «بی‌گمان صفا و مروه از نشانه های (بندگی) خداوند است » سوره بقره، آیه ۱۵۸.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۵۶.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۶۵-۳۶۶.