تفسیر غریب القرآن (کتاب)

**تفسیر غریب القرآن**
تفسیر غریب القرآن
زبان	عربی
نویسنده	عبدالله بن مسلم بن قتیبه دینوری
ناشر	[[:رده:انتشارات انتشارات مکتبة الهلال\|انتشارات انتشارات مکتبة الهلال]][[رده:انتشارات انتشارات مکتبة الهلال]]
محل نشر	بیروت - لبنان
سال نشر	۱۴۱۱ق، ۱۹۹۱ م، ۱۳۷۰ ش
	v; t; e;

تفسیر غریب القرآن کتابی است به زبان عربی که مشتمل بر تأویلات آیات قرآن می‌‏باشد. این کتاب اثر عبدالله بن مسلم بن قتیبه دینوری است و انتشارات مکتبة الهلال انتشار آن را به عهده داشته‌ است.^[۱]

دربارهٔ کتاب

این کتاب تألیف ابومحمد عبدالله بن مسلم بن قتیبه دینوری مروزی است^[۲] که با شرح و پاورقی ابراهیم محمد رمضان و اشراف مکتب الدراسات و البحوث العربیة و الاسلامیة در سال ۱۴۱۱ ه‍‌. ق چاپ و منتشر شده است و ازاین‌رو، این کتاب را نیز می‌توان یکی از کتاب‌های تفسیری موجود و باقی‌مانده از عصر غیبت صغرا به شمار آورد.

از مقدمه مؤلف استفاده می‌شود که این کتاب را بعد از تألیف تأویل مشکل القرآن نوشته است^[۳] و در مواردی از این کتاب نیز ارجاع به تأویل مشکل القرآن دیده می‌شود^[۴].

این تفسیر یک جلد است و ۴۷۹ صفحه دارد. در ۸ صفحۀ آغاز آن شرح‌ حال مختصری از مؤلف و مقدمه کوتاهی به قلم سعید لحام آمده است و پس از آن، مقدمه‌ای از مؤلف در ۳ صفحه و معنای ۲۶ عنوان از صفات باری‌تعالی در ۱۳ صفحه و تأویل و معنای ۴۰ کلمه از کلماتی که زیاد در قرآن به کار رفته در ۱۴ صفحه بیان شده است و از صفحۀ ۳۹ به‌ بعد،

مطالب کتاب به ترتیب سوره‌های قرآن است و از هر سوره‌ای آیاتی گزینش و کلمه یا جمله‌ای از آن آیات تفسیر و تبیین شده است و به این ترتیب، تفسیر یا بیان مختصری دربارۀ بخشی از کلمات تمام سوره‌های قرآن در این کتاب آمده است. در تفسیر کلمات گاهی به آیات قرآن^[۵] و گاهی به اشعار عرب^[۶] و گاهی به سخن برخی مفسران یا لغت‌دانان پیشین^[۷] استناد شده و گاهی سخن برخی افراد پیشین در بیان معنای کلمات نقل و نقد شده است^[۸]، ولی در بسیاری موارد معنای کلمات بدون مستند می‌باشد^[۹].

در برخی موارد، ضعف بلکه نادرستی تفسیری که برای کلمات بیان شده، آشکار است. تفسیر ﴿مَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ﴾^[۱۰] به زنانی که خدای متعال برای پیامبر(ص) حلال کرده است، و تفسیر ﴿مُلْكًا عَظِيمًا﴾ به بودن ۱۰۰ زن برای حضرت داوود(ع) و ۹۰۰ زن و ۳۰۰ کنیز برای حضرت سلیمان(ع) و تفسیر ﴿أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ﴾ به فرماندهی که رسول خدا(ص) بر سپاهیان قرار می‌داد^[۱۱]، از جملۀ آن موارد است^[۱۲].^[۱۳]

فهرست کتاب

در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.

دربارهٔ پدیدآورنده

پانویس

↑ وبگاه نیل و فرات
↑ این کتاب ظاهراً همان کتابی است که داوودی و عادل نویهض و بغدادی با عنوان غریب القرآن در شمار تألیفات ابن قتیبه ذکر کرده‌اند (ر.ک: طبقات المفسرین، ج۱، ص۲۴۵؛ معجم المفسرین، ج۱، ص۳۲۸؛ هدیة العارفین، ج۵، ص۴۴۱) و حاج خلیفة نیز با عبارت و له غریب القرآن به آن اشاره کرده است (کشف الظنون، ج۲، ص۱۲۰۴) ولی خود مؤلف در مقدمه، از آن با عنوان تفسیر غریب القرآن یاد کرده است (ر.ک: ابن قتیبه، تفسیر غریب القرآن، ص۹).
↑ ر.ک: ابن قتیبه، تفسیر غریب القرآن، ص۹.
↑ برای نمونه ر.ک: ابن قتیبه، تفسیر غریب القرآن، ص۴۱، ۹۱، ۱۰۷، ۲۲۴ و ۲۲۵.
↑ برای نمونه ر.ک: ابن قتیبه، تفسیر غریب القرآن، ص۳۹ و ۱۰۵.
↑ برای نمونه ر.ک: ابن قتیبه، تفسیر غریب القرآن، ص۳۵ و ۳۶، ۴۱، ۱۱۵، ۱۱۶، ۱۲۲، ۱۲۳، ۲۲۳ و ۲۲۵.
↑ برای نمونه ر.ک: ابن قتیبه، تفسیر غریب القرآن، ص۳۷۳، ۳۷۶، ۳۷۷، ۳۸۲-۳۸۷ و ۳۹۳.
↑ ر.ک: ابن قتیبه، تفسیر غریب القرآن، ص۳۸۰ و ۳۸۱ (سخن فرّاء در بیان معنای آیات ۴۶ و ۵۴ سوره الرحمن).
↑ برای نمونه ر.ک: ابن قتیبه، تفسیر غریب القرآن، ص۴۰ (معانی ﴿صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ﴾، ﴿الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ﴾، ﴿الضَّالِّينَ﴾، ص۴۱ (معانی ﴿لَا رَيْبَ فِيهِ﴾،﴿هُدًى لِلْمُتَّقِينَ﴾، ﴿الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ﴾، ﴿وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ﴾.
↑ «به آنچه خداوند با بخشش خویش به آنان داده است» سوره آل عمران، آیه ۱۷۰.
↑ در تفسیر ﴿أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلَى مَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ﴾ گفته است: یعنی بالناس: النبی(ص)، علی کل ما احل الله له من النساء و در تفسیر ﴿فَقَدْ آتَيْنَا آلَ إِبْرَاهِيمَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَآتَيْنَاهُمْ مُلْكًا عَظِيمًا﴾ در ادامه همان آیه آورده است: یعنی داوود النبی(ع) و کانت له مأة امرأة، و سلیمان و کانت له تسعمأة امراة و ثلثمأة سریّة و در تفسیر ﴿وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ﴾ نوشته است: یعنی الامراء الذین کان رسول الله(ص) یبعث بهم علی الجیوش (ابن قتیبه، تفسیر غریب القرآن، ص۱۱۴).
↑ برای آشنایی بیشتر با ویژگی‌های این کتاب ر.ک: عکش، ابن قتبیة الدینوری و جهوده اللغویة، ص۱۱۸-۱۲۴.
↑ بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۴۸۹-۴۹۰.

دریافت متن

[p1-1] وبگاه نیل و فرات

[2] این کتاب ظاهراً همان کتابی است که داوودی و عادل نویهض و بغدادی با عنوان غریب القرآن در شمار تألیفات ابن قتیبه ذکر کرده‌اند (ر.ک: طبقات المفسرین، ج۱، ص۲۴۵؛ معجم المفسرین، ج۱، ص۳۲۸؛ هدیة العارفین، ج۵، ص۴۴۱) و حاج خلیفة نیز با عبارت و له غریب القرآن به آن اشاره کرده است (کشف الظنون، ج۲، ص۱۲۰۴) ولی خود مؤلف در مقدمه، از آن با عنوان تفسیر غریب القرآن یاد کرده است (ر.ک: ابن قتیبه، تفسیر غریب القرآن، ص۹).

[3] ر.ک: ابن قتیبه، تفسیر غریب القرآن، ص۹.

[4] برای نمونه ر.ک: ابن قتیبه، تفسیر غریب القرآن، ص۴۱، ۹۱، ۱۰۷، ۲۲۴ و ۲۲۵.

[5] برای نمونه ر.ک: ابن قتیبه، تفسیر غریب القرآن، ص۳۹ و ۱۰۵.

[6] برای نمونه ر.ک: ابن قتیبه، تفسیر غریب القرآن، ص۳۵ و ۳۶، ۴۱، ۱۱۵، ۱۱۶، ۱۲۲، ۱۲۳، ۲۲۳ و ۲۲۵.

[7] برای نمونه ر.ک: ابن قتیبه، تفسیر غریب القرآن، ص۳۷۳، ۳۷۶، ۳۷۷، ۳۸۲-۳۸۷ و ۳۹۳.

[8] ر.ک: ابن قتیبه، تفسیر غریب القرآن، ص۳۸۰ و ۳۸۱ (سخن فرّاء در بیان معنای آیات ۴۶ و ۵۴ سوره الرحمن).

[9] برای نمونه ر.ک: ابن قتیبه، تفسیر غریب القرآن، ص۴۰ (معانی ﴿صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ﴾، ﴿الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ﴾، ﴿الضَّالِّينَ﴾، ص۴۱ (معانی ﴿لَا رَيْبَ فِيهِ﴾،﴿هُدًى لِلْمُتَّقِينَ﴾، ﴿الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ﴾، ﴿وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ﴾.

[10] «به آنچه خداوند با بخشش خویش به آنان داده است» سوره آل عمران، آیه ۱۷۰.

[11] در تفسیر ﴿أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلَى مَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ﴾ گفته است: یعنی بالناس: النبی(ص)، علی کل ما احل الله له من النساء و در تفسیر ﴿فَقَدْ آتَيْنَا آلَ إِبْرَاهِيمَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَآتَيْنَاهُمْ مُلْكًا عَظِيمًا﴾ در ادامه همان آیه آورده است: یعنی داوود النبی(ع) و کانت له مأة امرأة، و سلیمان و کانت له تسعمأة امراة و ثلثمأة سریّة و در تفسیر ﴿وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ﴾ نوشته است: یعنی الامراء الذین کان رسول الله(ص) یبعث بهم علی الجیوش (ابن قتیبه، تفسیر غریب القرآن، ص۱۱۴).

[12] برای آشنایی بیشتر با ویژگی‌های این کتاب ر.ک: عکش، ابن قتبیة الدینوری و جهوده اللغویة، ص۱۱۸-۱۲۴.

[13] بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۴۸۹-۴۹۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]