بقی بن مخلد اندلسی قرطبی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۱۹ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

ابوعبدالرحمن بقی بن مخلد بن یزید اندلسی قرطبی حافظ. در سال ۲۰۱ هـ در قرطبه اندلس متولد گردید[۱] و برای کسب علم و دانش دو سفر طولانی به مشرق زمین داشت که یکی بیست، و دیگری چهارده سال به طول انجامید.[۲] او به سرزمین‌هایی چون حجاز، مصر، دمشق، بغداد و کوفه قدم گذارد و از اساتید بسیاری همانند ابومصعب زهری، یحیی بن بکیر، ابوطاهر بن سرح، هشام بن عمار، احمد بن حنبل و یحیی بن عبدالحمید حمانی بهره گرفت و استماع حدیث کرد. افرادی چون فرزندش احمد، ایوب بن سلیمان مری، اسلم بن عبدالعزیز و هشام بن ولید غافقی از او روایت کرده‌اند.

بقی را دریایی از علم، مجتهدی غیر مقلد، زاهد، بسیار روزه‌دار، کم نظیر و ناشر حدیث در اندلس دانسته‌اند.

او سرانجام به قول درست‌تر در سال ۲۷۶ هـ درگذشت.[۳] آثار وی عبارت‌اند از: تفسیر قرآن، المسند فی الحدیث که از سیصد صحابی نقل شده است و فتاوی الصحابه و التابعین[۴].[۵]

منابع

پانویس

  1. تاریخ مدینة دمشق ۱۰/۳۵۴.
  2. معجم الادباء ۴/۸۱.
  3. طبقات المفسرین ۳۱.
  4. هدیة العارفین ۱/۲۳۳.
  5. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۲۰۴.