اسباب نزول القرآن (کتاب)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۷ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۴۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

اسباب نزول القرآن
زبانعربی
نویسندهعلی بن احمد واحدی
ناشر[[:رده:انتشارات انتشارات دارال‍ک‍ت‍اب‌ ال‍ع‍رب‍ی‌ |انتشارات انتشارات دارال‍ک‍ت‍اب‌ ال‍ع‍رب‍ی‌ ]][[رده:انتشارات انتشارات دارال‍ک‍ت‍اب‌ ال‍ع‍رب‍ی‌ ]]
محل نشربیروت، لبنان
سال نشر۱۹۹۴‎ م، ۱۴۱۴‎ ق، ‬۱۳۷۳ ش

اسباب نزول القرآن کتابی است به زبان عربی که مشتمل بر تأویل و تفسیر قرآن کریم می‌‏باشد. این کتاب اثر علی بن احمد واحدی است و انتشارات دارال‍ک‍ت‍اب‌ ال‍ع‍رب‍ی‌ انتشار آن را به عهده داشته‌ است.[۱]

دربارهٔ کتاب

فهرست کتاب

در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.

دربارهٔ پدیدآورنده

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

ابوالحسن علی بن احمد بن محمد واحدی نیشابوری در نیشابور به دنیا آمد. [۲] پس از گذراندن دوران کودکی به کسب دانش پرداخت و رنج سفر را بر خود هموار ساخت. وی انواع علوم مانند نحو، لغت، فقه، دانش قرائات و تفسیر قرآن کریم را از بزرگانی چون ابواسحاق احمد بن محمد ثعلبی نیشابوری، ابوالفضل احمد بن عروضی و ابوالحسن علی بن محمد قهندزی و دیگران آموخت. او در عصر خود مردی فاضل، ادیب، لغوی، شاعر، فقیه، قاری قرآن، استاد تفسیر و مدرس به شمار می‌‌آمد. [۳] ابوالفضل احمد بن محمد بن احمد میدانی نیشابوری[۴] و بسیاری از دانش پژوهان از شاگردان وی بودند. [۵] مذهب او شافعی بود. [۶] واحدی در سال ۴۶۸ در نیشابور درگذشت. آثار او عبارت‌اند از: الوجیز در تفسیر قرآن، اسباب النزول که چاپ شده، الدعوات و المحصول، الوسیط و البسیط در علوم قرآن، المغازی، شرح اشعار متنبی، الاغراب فی الاعراب، تفسیر النبی، نفی التحریف عن القرآن الشریف، التحبیر فی شرح اسماء الحسنی[۷].[۸]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. شبکه جامع کتاب گیسوم
  2. طبقات الشافعیّه (ابن قاضی شهبه)، ج ۱، ص۲۵۷.
  3. معجم الادباء، ج ۱۲، ص۲۵۷ ـ ۲۶۶؛ وفیات الاعیان، ج ۳، ص۳۰۳.
  4. نزهة الالبّاء، ص۳۹۰.
  5. معجم الادباء، ج ۱۲، ص۲۵۹.
  6. طبقات الشافعیة الکبری، ج ۵، ص۲۴۰، ۲۴۱.
  7. معجم الادباء، ج ۱۲، ص۲۵۷؛ هدیة العارفین، ج ۱، ص۶۹۲.
  8. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۳ ص۲۶۶- ۲۶۷.

پانویس

دریافت متن

پیوند به بیرون