احمد بن محمد بن رستم طبری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۰۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

ابوجعفر احمد بن محمد بن رستم بن یزدیار طبری آملی او از طبقه ابویعلی بن ابی زرعه بود. [۱] قرائات را نزد نصیر بن یوسف فرا گرفت [۲] و در محل سکونتش بغداد از وی و هاشم بن عبدالعزیز، ابومنذر نصیر بن یوسف و ابوحاتم سجستانی روایت کرد. [۳]

او در علم نحو و ادبیات عرب مهارت کامل داشت[۴] و کرسی تدریس علم نحو و آموزش طلبه‌ها را برقرار کرد. [۵] در خانه وزیر ابن فرات، ابوالحسن علی بن محمد بن موسی به تعلیم و تربیت فرزندان او اشتغال داشت. [۶] عمر بن محمد بن سیف کاتب در سال ۳۰۴ هجری از او روایت کرد. از شاگردان دیگر او می‌‌توان احمد بن جعفر بن محمد ختلی، [۷] ابوعیسی بکار بن احمد مقریء[۸] و عبدالواحد بن ابی هاشم را نام برد. [۹]

برخی مذهب او را عامی[۱۰] و برخی شیعه دانسته‌اند. [۱۱] کتاب‌های غریب القرآن، المقصور والممدود، المذکر والمؤنث، التصریف، کتاب النحو، صوره الهمز[۱۲] و عیون المعجزات از آثار اوست[۱۳][۱۴]

منابع

پانویس

  1. الفهرست (الندیم) ۶۵.
  2. معجم الادبا ۴ / ۱۹۳ ـ ۱۹۴.
  3. تاریخ بغداد ۵ / ۱۲۵ و ۱۰ / ۴۱۰.
  4. تاریخ بغداد ۵ / ۱۲۵.
  5. انباه الرواة ۱ / ۱۲۸.
  6. معجم الادبا ۴ / ۱۹۳ ـ ۱۹۴.
  7. تاریخ بغداد ۵ / ۱۲۵.
  8. معجم الادبا ۴ / ۱۹۳ ـ ۱۹۴.
  9. ابن جزری، غایه النهایه، ج۱ / ۱۱۴.
  10. دایره المعارف الشیعیه العامه ۲ / ۶۷۰.
  11. اعیان الشیعه ۳ / ۱۱۰.
  12. الفهرست (الندیم) ۶۵.
  13. الذریعه ۱۵ / ۳۸۳.
  14. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۲ ص۱۰۳-۱۰۴.