بکر بن عجلی

مقدمه

در کتاب‌های تاریخ شرحی از بکر نیامده، تنها از او حدیثی از امیرالمؤمنین(ع) نقل شده است که استفاده می‌شود او از اصحاب و نزدیکان حضرت بوده است. حدیث چنین است: او می‌گوید: در رحبة (میدان شهر) کوفه^[۱] کنار حضرت علی(ع) نشسته بودیم که جمعی وارد شدند و سلام کردند و جواب شنیدند، اما حضرت آنها را نشناخت، لذا سؤال کرد: شما از اهل شام هستید یا جزیره؟ گفتند: ما از اهل شام هستیم. بعد آنان از حضرت پرسیدند: پدر ما از دنیا رفته و اموال زیادی بر جای گذاشته و چند برادر و خواهریم و یکی از ما خنثی است که هم آلت مردانه دارد و هم آلت زنانه، و او از ما حق ارث پسری طلب می‌کند، اینک وظیفه ما چیست؟
حضرت پرسید: "چرا از معاویه سؤال نکردید؟" گفتند: نزد او رفته‌ایم ولی از پاسخ این سؤال عاجز ماند!حضرت نگاهی به این طرف و آن طرف کرد و فرمود: "خدا لعنت کند مردمی را که به قضاوت ما راضی نمی‌باشند و در دین هم به ما طعن می‌زنند"^[۲]؛ سپس خطاب به آن گروه شامی کرد و فرمود: "بروید نزد آن وارث خنثی نگاه کنید، اگر از مجرای مردانه بول می‌کند، برای او میراث مرد است و اگر از غیر آن بول می‌کند، او ارث زنانه می‌برد". آنان بازگشتند و دیدند که او از مجرای مردانه بول می‌کند و لذا به او ارث پسری دادند^[۳]^[۴]

منابع

ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی

پانویس

↑ رحبه، محل وسیع را گویند، در قرآن آمده: ﴿وَضَاقَتْ عَلَيْكُمُ الْأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ﴾ «و زمین با گستردگی‌اش بر شما تنگ شد» سوره توبه، آیه ۲۵.
↑ «لَعَنَ اَللَّهُ قَوْماً يَرْضَوْنَ بِقَضَائِنَا وَ يَطْعَنُونَ عَلَيْنَا فِي دِينِنَا»
↑ اعیان الشیعه، ج۳، ص۵۹۴.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۵۰.

[1] رحبه، محل وسیع را گویند، در قرآن آمده: ﴿وَضَاقَتْ عَلَيْكُمُ الْأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ﴾ «و زمین با گستردگی‌اش بر شما تنگ شد» سوره توبه، آیه ۲۵.

[2] «لَعَنَ اَللَّهُ قَوْماً يَرْضَوْنَ بِقَضَائِنَا وَ يَطْعَنُونَ عَلَيْنَا فِي دِينِنَا»

[3] اعیان الشیعه، ج۳، ص۵۹۴.

[4] ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۵۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]