اخنس بن مرثد بن علقمه حضرمی
اخنس بن مرثد بن علقمه حضرمی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اخنس بن مرثد بن علقمه حضرمی در تاریخ اسلامی - اخنس بن مرثد بن علقمه حضرمی در معارف و سیره حسینی - پرسش مرتبط ندارداَخنَس (احبش) بن مُرثُد حضرمی، از سرسپردگان عبیدالله بن زیاد و یکی از سربازان عمر بن سعد بود که در کربلا حضور داشت.
مقدمه
اخنس بن مرثد بن علقمه حضرمی علاوه بر اینکه پس از شهادت امام حسین(ع)، عمامه حضرت(ع) را به سرقت برد.[۱] او عمامه امام(ع) را بر سر گذاشت؛ اما طولی نکشید که عقلش دچار نقصان شد[۲][۳] او از جمله ده نفری بود که داوطلب شد تا بر بدن مطهر امام حسین(ع) اسب بتازاند.[۴]
اخنس بن مرثد بن علقمه حضرمی جزء ده نفری بود که برای گرفتن جایزه به دار الاماره رفت و روبه‌روی عبیدالله بن زیاد ایستاد، اما از ابن زیاد جایزه ناچیزی گرفت.[۵]
بنا بر نقل برخی از منابع، پس از واقعه کربلا، اخنس در یکی از جنگ‌ها حضور یافت او در میدان ایستاده بود که تیری ناشناس به قلبش اصابت کرد و او را به هلاکت رساند[۶][۷] اما در برخی دیگر از منابع آمده اخنس بن مرثد بن علقمه حضرمی پس از قیام مختار ثقفی دستگیر و با اسب‌هایی با نعل آهنین که بر بدنش تاختند به هلاکت رسید و سپس جسدش را سوزاندند.[۸] اما بنا به نقل طبری مدتی پس از واقعه عاشورا وقتی در جنگی ایستاده بود، تیری ناشناس به او اصابت کرد و قلبش را شکافت و جان داد[۹][۱۰]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ شیخ مفید؛ الارشاد، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳،ج۲، ص۱۱۲ و طبرسی؛ اعلام الوری بأعلام الهدی، تهران، اسلامیه، چاپ سوم، ۱۳۹۰ق، ج۱، ص۴۶۹ و سید بن طاوس؛ اللهوف، تهران، جهان، ۱۳۴۸ش،ص۱۳۰ و حلی، ابن‌نما؛ مثیر الاحزان، قم، مدرسه امام مهدی(عج)، ۱۴۰۶، ص۷۶.
- ↑ سید بن طاوس؛ اللهوف، تهران، جهان، ۱۳۴۸ش،ص۱۳۰ و حلی، ابن‌نما؛ مثیر الاحزان، قم، مدرسه امام مهدی(عج)، ۱۴۰۶، ص۷۶.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مقاله «قاتلان امام حسین (ع)، ش۱»، پایگاه پژوهه.
- ↑ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۵۵؛ ارشاد، ج۲، ص۴۷۰؛ الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۸۰،۷۵؛ تاریخنامه طبری، ج۴، ص۷۱۱.
- ↑ اللهوف، ص۱۲۱،۱۱۲؛ بحار الانوار، ج۴۵، ص۳۷۴،۶۰.
- ↑ الطبری، محمد بن جریر؛ تاریخ الأمم و الملوک(تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۹۶۷،ج۵، ص۴۵۵.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مقاله «قاتلان امام حسین (ع)، ش۱»، پایگاه پژوهه.
- ↑ اللهوف، ص۵۴.
- ↑ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۵۵.
- ↑ محمدزاده، مرضیه، دوزخیان جاوید، ص۲۵۱ و ۲۶۰.