عمل صالح در معارف و سیره حسینی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث عمل صالح است. عمل صالح از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عمل صالح در قرآن - عمل صالح در حدیث - عمل صالح در اخلاق اسلامی - عمل صالح در معارف دعا و زیارات - عمل صالح در معارف و سیره سجادی - عمل صالح در معارف و سیره حسینی - عمل صالح در جامعه‌شناسی اسلامی - پرسش مرتبط نداردبرآوردن حاجت‌ها
در کتاب نثرالدر از امام حسین(ع)، در یکی از سخنرانی‌ها آمده است: بدانید که نیازهای مردم به شما از نعمت‌های خدا بر شماست. از آنها ملول نشوید که گرفتار می‌شوید[۱].
در کتاب الدرالمنثور به سندش، از امام حسین(ع) نقل شده است که: پیامبر خدا(ص) فرمود: «هیچ بنده‌ای نیست که رفتن به دنبال حاجت برادر مسلمانش را وا نهد، خواه آن حاجت برآورده شود یا نشود، مگر آنکه گرفتارِ کمک به کسی می‌شود که [آن کمک] برایش گناه دارد و پاداشی نمی‌بَرَد»[۲].[۳]
شاد کردن برادران
کتاب کنز العمال از امام حسین(ع)، از پیامبر خدا(ص) اینگونه نقل کرده است که: از موجبات آمرزش، شادمان کردن برادر مسلمانت است[۴].[۵]
همسایه‌داری خوب
در کتاب علل الشرائع به سندش، از امام حسین(ع)، از امام حسن نقل شده است: مادرم فاطمه(س) را شبِ جمعه در محرابش دیدم که به نماز ایستاده بود و پیوسته، به رکوع و سجود می‌رفت تا آنکه سپیده‌دم بر آمد. می‌شنیدم که برای مردان و زنان مؤمن، با ذکر نام، دعا می‌کند و فراوان برایشان دعا می‌کند، اما برای خود، دعایی نمی‌کند. به او گفتم: مادر من! چرا برای خود دعا نمی‌کنی، همان‌گونه که برای دیگران دعا می‌کنی؟ فرمود: «پسر عزیزم! نخستْ همسایه، سپس خانه»[۶].[۷]
بزرگداشت سالمندان
در کتاب الجعفریات به سندش از امام حسین(ع)، ازامام علی نقل است که: پیامبرخدا(ص) فرمود: «هر کس سالمندی را به خاطر مویِ سفیدش بزرگ بدارد، خدای عز و جل او را از هراس روز قیامت، ایمن می‌دارد»[۸].[۹]
گریستن بر مصیبت‌های اهل بیت(ع)
ربیع بن منذر از پدرش، از امام حسین(ع) نقل می‌کند: هیچ بنده‌ای نیست که چشمانش قطره‌ای اشک بر ما بیفشانَد و یا سرشکی از دیدگانش سرازیر شود، جز آنکه خداوند، او را برای سالیانی دراز، در بهشت جای دهد[۱۰].[۱۱]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ «اعْلَمُوا أَنَّ حَوَائِجَ النَّاسِ إِلَيْكُمْ مِنْ نِعَمِ اللَّهِ عَلَيْكُمْ، فَلَا تَمَلُّوا النِّعَمَ فَتَحُوزُوا نِقَماً» (نثر الدرّ، ج۱، ص۳۳۴).
- ↑ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص): مَا مِنْ عَبْدٍ يَدَعُ الْمَشْيَ فِي حَاجَةِ أَخِيهِ الْمُسْلِمِ قُضِيَتْ أَوْ لَمْ تُقْضَ، إِلَّا ابْتُلِيَ بِعَوْنِهِ مَنْ يَأْثَمُ عَلَيْهِ وَ لَا يُؤجَرُ فِيهِ» (الدرّ المنثور، ج۱، ص۵۰۹).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۷۱.
- ↑ «إِنَّ مِنْ مُوجِبَاتِ الْمَغْفِرَةٍ إِدْخَالُكَ السُّرُورَ عَلَى أَخِيكَ الْمُسْلِمِ» (کنز العمّال، ج۱۵، ص۷۷۰، ح۴۳۰۲۴).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۷۱.
- ↑ «رَأَيْتُ أُمِّي فَاطِمَةَ(س) قَامَتْ فِي مِحْرَابِهَا لَيْلَةَ جُمُعَتِهَا فَلَمْ تَزَلْ رَاكِعَةً سَاجِدَةً حَتَّى اتَّضَحَ عَمُودُ الصُّبْحِ وَ سَمِعْتُهَا تَدْعُو لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ تُسَمِّيهِمْ وَ تُكْثِرُ الدُّعَاءَ لَهُمْ وَ لَا تَدْعُو لِنَفْسِهَا بِشَيْءٍ فَقُلْتُ لَهَا يَا أُمَّاهْ لِمَ لَا تَدْعِينَ لِنَفْسِكِ كَمَا تَدْعِينَ لِغَيْرِكِ فَقَالَتْ يَا بُنَيَّ الْجَارَ ثُمَّ الدَّارَ» (علل الشرائع، ص۱۸۲، ح۱؛ دلائل الإمامة، ص۱۵۲، ح۶۵).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۷۲.
- ↑ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص): مَنْ وَقَّرَ ذَا شَيْبَةٍ لِشَيْبَتِهِ آمَنَهُ اللَّهُ تَعَالَى مِنْ فَزَعِ يَوْمِ الْقِيَامَةِ» (الجعفریّات، ص۱۹۶).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۷۲.
- ↑ «مَا مِنْ عَبْدٍ قَطَرَتْ عَيْنَاهُ فِينَا قَطْرَةً أَوْ دَمَعَتْ عَيْنَاهُ فِينَا دَمْعَةً إِلَّا بَوَّأَهُ اللَّهُ بِهَا فِي الْجَنَّةِ حُقُباً» (الأمالی، مفید، ص۳۴۱، ح۶؛ الأمالی، طوسی، ص۱۱۶، ح۱۸۱).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۷۲.