حسین بن علی بزوفری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

ابوعبدالله حسین بن علی بن سفیان بن خالد بن سفیان بزوفری چنان که از نسبت وی برمی‌آید، اهل «بزوفر» روستایی واقع در میانه واسط و بغداد بود. بر پایه گزارش نجاشی و برخی دیگر از رجال‌شناسان امامیه، بزوفری از محدثان مورد اعتماد امامیه و فردی جلیل‌القدر بوده[۱] و از کسانی همچون احمد بن محمد عاصمی و حمید بن زیاد دهقان روایت کرده است.[۲] وی استاد شیخ مفید بود و افرادی مانند هارون بن موسی تلعکبری، احمد بن عبدون، حسین بن عبیدالله غضائری[۳] و ابوالعباس احمد بن علی بن نوح سیرافی در سال ۳۵۲ هجری از وی حدیث شنیده و به نقل روایت پرداخته‌اند.[۴]

سال درگذشت وی دانسته نیست؛ اما با توجه به استادان و شاگردانش، روشن است که در سده چهارم می‌‌زیسته است. آثار بزوفری عبارت‌اند از: الحج، ثواب الأعمال، احکام العبید، الردّ علی الواقفه، سیره النبی والائمة(ع) فی المشرکین[۵] و المسائل [۶].[۷]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال (النجاشی) ۱ / ۱۸۸؛ خلاصه الاقوال ۵۰.
  2. رجال (النجاشی) ۱ / ۲۳۹ و ۳۲۲.
  3. رجال (الطوسی) ۴۶۹.
  4. رجال (النجاشی) ۱ / ۱۷۳.
  5. رجال (النجاشی) ۱ / ۱۸۹.
  6. معالم العلما ۴۱.
  7. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲، ص۱۸۴.