سریه بشیر بن سعد الانصاری
علت وقوع سریه
درباره علت وقوع این سریه نوشته‌اند، "حسیل بن نُوَیره" که از قبیله اشجع و راهنمای رسول خدا(ص) به سوی خیبر بود، به مدینه آمد. پیامبر(ص) از او پرسید: "از کجا می‌آیی؟" او پاسخ داد: "از منطقه جُبار" [۱]. رسول اکرم(ص) از حسیل بن نُوَیره درباره اخبار آن منطقه پرسیدند و او در پاسخ گفت: "گروهی از قبیله غطفان در منطقه "جناب" جمع شده بودند و قصد حمله به شما یا اطراف مدینه را داشتند"[۲].[۳]
اعزام بشیر بن سعد
در پی خبر "حسیل بن نویره" درباره حمله قریب‌الوقوع قبیله غطفان به مدینه، رسول خدا(ص) در شوال سال هفتم هجری[۴]، "بشیر بن سعد" را احضار فرمود و برای او پرچمی بست و سیصد تن را همراهش فرستاد. پیامبر(ص) دستور داد تا سپاه، شب‌ها را حرکت و روزها کمین کنند[۵]. حسیل بن نویره هم به عنوان راهنما، همراه آنان حرکت کرد[۶].[۷]
حرکت به سوی غطفان
سپاه مسلمانان به راه می‌افتادند، شب‌ها حرکت می‌کردند و روزها پنهان می‌شدند تا اینکه به منطقه "خیبر" در "سلاح" [۸] رسیدند. سپس از منطقه سَلاح حرکت کردند تا اینکه به نزدیک سرزمین دشمن رسیدند. در این حال حسیل بن نویره گفت: "اکنون فاصله میان شما و دشمن به اندازه دو سوم روز یا نصف روز است. اکنون اگر مایلید در اینجا کمین کنید تا من به عنوان پیش‌آهنگ به سوی دشمن بروم و از آنان برای شما خبر بیاورم، در غیر این صورت، همگی با هم خواهیم رفت".
پس از مشورت و تصمیم‌گیری، حسیل بن نویره به تنهایی برای کسب خبر به راه افتاد. او پس از مدتی بازگشت و به اطلاع مسلمانان رساند که گله‌های غطفانیان در همین نزدیکی است و آنان می‌توانند به گله‌ها حمله کنند. پس از آنکه مسلمانان درباره حمله به گله‌ها با یکدیگر مشورت کردند، تصمیم گرفتند تا گله‌ها را تصاحب کنند و پس از آن به تعقیب دشمن بپردازند[۹].
پس از آنکه مسلمانان به مشورت پرداختند، تصمیم حمله به فتنه‌انگیزان را گرفتند. حمله به غطفانیان برای مسلمانان بسیار پرمنفعت بود و علاوه بر دفع خطر متجاوزان، شتران زیادی نصیب مسلمانان کرد. نگهبانان شتران در پی وقوع این حمله گریختند و خود را به قبیله رسانده، خبر حمله مسلمانان را به اطلاع آنان رساندند. نتیجه این خبر، فرار افراد قبیله از ترس مسلمانان و گریختن به سرزمین‌های دیگر بود. پس از غنیمت‌گیری، بشیر بن سعد، همراه یاران خود به محل اجتماع دشمن رفت؛ ولی آنان را در آنجا نیافت و به سوی مدینه بازگشت[۱۰].[۱۱]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ (آبی است متعلق به "بنی حمیس" که بین "مدینه" و منطقه "فید" واقع شده است)؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۹۸.
- ↑ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۷۲۷؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۹۱-۹۲؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۳؛ ابوبکر بیهقی، دلائل النبوة و معرفة احوال صاحب الشریعه، ج۴، ص۳۰۱.
- ↑ اکبری، هادی، سریه بشیر بن سعد به یمن و جبار، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۴۳۵.
- ↑ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۷۲۷؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۹۱.
- ↑ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۷۲۸؛ ابوبکر بیهقی، دلائل النبوة و معرفة احوال صاحب الشریعه، ج۴، ص۳۰۲؛ ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۳۰۳؛ ابن سیدالناس، عیون الأثر، ج۲، ص۱۹۱.
- ↑ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۷۲۸؛ ابوبکر بیهقی، دلائل النبوة و معرفة احوال صاحب الشریعه، ج۴، ص۳۰۲؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۳.
- ↑ اکبری، هادی، سریه بشیر بن سعد به یمن و جبار، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۴۳۵-۴۳۶.
- ↑ (منطقه‌ای است در قسمت پایین خیبر)
- ↑ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۷۲۸.
- ↑ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۷۲۸؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۹۲؛ ابوبکر بیهقی، دلائل النبوة و معرفة احوال صاحب الشریعه، ج۴، ص۳۰۲.
- ↑ اکبری، هادی، سریه بشیر بن سعد به یمن و جبار، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۴۳۵-۴۳۶.