نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity(بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ۹ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۴۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۹ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۴۷ توسط Wasity(بحث | مشارکت‌ها)
ابو بصیر می‌گوید به امام صادق (ع) گفتم: از پدر شما شنیده‌ام که امام زمان (ع) سینه‌ای گشاده و کتف‌هایی باز و عریض دارد. حضرت فرمود: "ای ابا محمّد! پدرم زره پیامبر (ص) را پوشید، ولی برایش بلند بود، به‌طوری که بر زمین می‌رسید. من نیز آن را پوشیدم، ولی بر قامتم بلند بود، ولی آن زره بر قامت حضرت قائم (ع) چنان مناسب و اندازه است که بر بدن رسول خدا (ص) اندازه بود و قسمت پایین آن زره کوتاه است، به‌طوری که هر بیننده گمان می‌کند، اطراف آن را گره زده‌اند"[۱]. ریان بن صلت می‌گوید: به امام رضا (ع) عرض کردم: آیا شما صاحب امر هستید؟ فرمود: "من امام و صاحب امر هستم، ولی نه آن صاحب امری که زمین را از عدل و داد پر می‌کند... حضرت قائم کسی است که وقتی ظهور می‌کند، در سن پیران است، ولی به نظر جوان می‌آید. اندامی قوی و تنومند دارد؛ به‌طوری که اگر دست را به سوی بزرگ‌ترین درخت دراز کند، آن را از ریشه بیرون می‌آورد و اگر میان کوه‌ها فریاد برآورد، صخره‌ها را می‌شکند و از جا کنده می‌شود"[۲]پیامبر (ص) فرمود: "او از فرزندان من است، اندامش چونان مردان بنی اسرائیل سخت و ستبر است"[۳].
در دیگر روایات آمده است: راست‌قامت است ولی نه درازقد، چهارشانه است ولی نه کوتوله. خلقت او معتدل است. شکمی چاق، ران‌هایی پرگوشت و اندامی متناسب دارد[۴][۵].
در روایات، در وصف ابروهای حضرت مهدی (ع) چنین آمده است: ابروهایش به طرف صورتش فرو هشته است[۶]. ابروهایی کشیده دارد[۷]. ابروانی به هم رسیده دارد[۸]. [۹].
روایات، پیشانی حضرت مهدی (ع) را چنین توصیف کرده است: پیشانی باز و درخشان دارد[۱۰][۱۱].
در وصف چشمان حضرت آمده است: دیدگانی مشکی و سرمه‌کشیده دارد[۱۲] و از شب‌زنده‌داری فرو رفته است[۱۳][۱۴].
چهره‌شناسی یا قیافه‌شناسی، علمی است معروف که از صورت پی به سیرت می‌برند و آن را فراست نیز می‌گویند. یکی از ویژگی‌های حضرت مهدی (ع) این است که شخصیت درونی انسان‌ها را از چهره‌شان می‌شناسد و افراد صالح را از ناصالح تشخیص می‌دهد و مفسدان را با همان شناخت به سزای اعمالشان می‌رساند. امام صادق (ع) می‌فرماید: "هنگامی که حضرت قائم قیام می‌کند، احدی نمی‌ماند، مگر آنکه حضرت او را می‌شناسد که فردی صالح و نیک است یا منحرف و فاسد"[۱۵]. نیز می‌فرماید: "هنگامی که قائم ما قیام کند، دشمنان ما را از چهره‌های‌شان می‌شناسد، آن‌گاه آنان را از پیشانی (سر) و پاهای‌شان می‌گیرد و خود با یارانش، آنان را با شمشیر به قتل می‌رسانند"[۱۶].
هم‌چنین می‌فرماید: "هنگامی که قائمآل محمد (ص) قیام کند، دوستانش را به کمک قدرت تشخیصی که دارد، از دشمنانش می‌شناسد." معاویه دهنی می‌گوید:امام صادق (ع) در رابطه با آیه ﴿يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالأَقْدَامِ﴾[۱۷]؛ بدکاران به سیمای‌شان شناخته می‌شوند، پس موسی پیشانی آنان را با پاهای‌شان بگیرند؛ فرمود: "ای معاویه! دیگران درباره آن چه می‌گویند؟" عرض کردم: می‌پندارند که خداوند، روز قیامت، گناهکاران را از قیافه‌شان می‌شناسد و از موهای جلوی سر و پاهای‌شان می‌گیرد و آنان را در آتش می‌اندازد. امام فرمود: "خداوند چه نیازی دارد که مجرمان را از چهره‌شان بشناسد و حال آنکه آنان را آفریده است". عرض کردم: پس معنای آیه چیست؟ فرمود: "هنگامی که حضرت قائم قیام کند، خداوند به او علم سیماشناسی عطا می‌کند و حضرت دستور می‌دهد، کافران را از سر و پا گرفته و با شمشیر، ضربات سختی بر آنان بزنند"[۱۸][۱۹].
در پشت مبارک رسول خدا (ص) علامتی بود که آن را "ختم نبوت" گویند. حضرت مهدی (ع) نیز علامتی در پشت دارد، مانند علامت پشت مبارک رسول خدا (ص)، که برخی از آن به "ختم وصایت" تعبیر کرده‌اند[۲۰][۲۱].
در روایات رنگ چهره حضرت مهدی (ع) چنین آمده است: رنگش عربی (گندم‌گون) است[۲۲]. هاله‌ای از نور او را احاطه کرده است[۲۳]. صورتی نقره‌فام و چهره‌ای گلگون دارد[۲۴][۲۵].
در روایات، در وصف چهره و صورت حضرت مهدی (ع) چنین آمده است: سیمایی چون ماه تابان دارد و چهره‌اش گرد و درخشان است[۲۶]. پیشانی باز و نورانی، بینی کشیده و باریک دارد[۲۷]. چهره‌اش چون دینار (گرد و گلگون) است[۲۸]. دیدگانش سرمه‌کشیده، محاسن مبارکش پرمو و بر گونه راست او خالی جذّاب است[۲۹][۳۰].
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام مهدی است. امام مهدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امام مهدی در قرآن - امام مهدی در حدیث - امام مهدی در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبط