رکوبه

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

در لغت به معنای «ما یرکب: آنچه که سوارش می‌‌شوند» است و آن تپه‌ای است بین مکه و مدینه، نزدیک «عرج» و مسیری است سخت گذر.^[۱] این مکان، امروزه نیز مکانی شناخته شده است و در جاده‌ای قدیمی و صعب العبور که امروزه مهجور مانده است، قرار دارد. این منطقه در کوه‌های ناشناخته میان ورقان در مغرب و کوه‌های قدس در مشرق است و راه آن چنان ناهموار است که به وقت بالا رفتن مرکب‌ها از آن، سواران را پیاده می‌‌کنند و بسیار اتفاق می‌‌افتد که این حیوانات می‌‌لغزند و برخی از آنها می‌‌افتند و از بین می‌‌روند. سختی و صعوبت تردد در این مسیر به حدی است که در ضرب المثل‌های اعراب نیز راه یافته و آنان با عبارت «کر فی رکوبه أعسر»، پیمایش هر چیز سخت و مشکل را با آن قیاس می‌‌کنند.^[۲] از این موضع در تاریخ صدر اسلام به کرات سخن گفته شده که از جمله آن می‌‌توان از عبور نبی خاتم(ص) و همراهانشان از آن در جریان هجرت ایشان به مدینه،^[۳] نیز غزوه تبوک^[۴] و فتح مکه^[۵] یاد کرد.^[۶]

منابع

بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة

پانویس

↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۶۷۰.
↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۶۷۰.
↑ ... ثم خرج بهما دليلهما من العرج، فسلك بهما ثنية العائر، عن يمين ركوبة - ويقال ثنية الغائر، فيما قال ابن هشام - حتى هبط بهما بطن رئم؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۴۹۲. و با اندکی اختلاف، ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۸۰.
↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۶۷۰.
↑ واقدی، المغازی، ج۲، ص۸۰۳.
↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۱۴۲.

[1] بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۶۷۰.

[2] بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۶۷۰.

[3] ... ثم خرج بهما دليلهما من العرج، فسلك بهما ثنية العائر، عن يمين ركوبة - ويقال ثنية الغائر، فيما قال ابن هشام - حتى هبط بهما بطن رئم؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۴۹۲. و با اندکی اختلاف، ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۸۰.

[4] بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۶۷۰.

[5] واقدی، المغازی، ج۲، ص۸۰۳.

[6] بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۱۴۲.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]