عبدالله بن سعد ازدی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام علی است. عبدالله بن سعد ازدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عبدالله بن سعد ازدی در تاریخ اسلامی - عبدالله بن سعد ازدی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط ندارد| عبدالله بن سعد ازدی | |
|---|---|
 تصویر قدیمی از مسجد کوفه | |
| نام کامل | عبد الله بن سعد بن نفیل ازدی |
| جنسیت | مرد |
| از قبیله | ازد |
| پدر | سعد بن نفیل ازدی |
| محل زندگی | کوفه |
| تاریخ شهادت | ۶۵ هجری |
| محل شهادت | عین الورده |
| از اصحاب | |
| حضور در جنگ | قیام توابین |
| فعالیت‌های او | از رهبران قیام توابین |
مقدمه
عبد الله بن سعد بن نفیل ازدی از یاران امیرالمؤمنین (ص) و از فرماندهان قیام توابین که در سال ۶۵ ق در نبرد عین الورده به شهادت رسید.
به نقل از طبری، عبدالله بن سعد از کسانی است که پس از شهادت امام حسین (ع) در واقعه کربلا به همراهی مسیب بن نجبه، عبدالله بن وال و رفاعة بن شداد بجلی در منزل سلیمان بن صرد خزاعی، از صحابه و بزرگان کوفه، اجتماع کردند و برای خونخواهی شهدای کربلا با جمعیتی از کوفیان در سال ۶۴ قیام توابین را تشکیل دادند[۱]. در این اجتماع، سلیمان بن صرد خزاعی اعلام کرد اگر در این نبرد من کشته شدم، امیر و فرمانده شما مسیب بن نجبه و بعد از او عبدالله بن سعد ازدی و پس از وی عبدالله بن وال و در آخر رفاعة بن شداد بجلی است.
پس از شهادت سلیمان بن صرد در صحنه نبرد عین الورده در سال ۶۵ ق، فرماندهی توابین را عبدالله بن سعد ازدی به عهده گرفت و در همین نبرد به شهادت رسید [۲].[۳]
جستارهای وابسته
- سعد بن نفیل ازدی (پدر)
- ازد (قبیله)
منابع
پانویس
- ↑ ر. ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۵۵۲.
- ↑ ر. ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۵۹۶ و ۶۰۰.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۸۸۸.