شعار امام علی
شعار امام علی در میدان‌های نبرد، شعار رزمندگان نقش عمده‌ای در روحیۀ خودی‌ها و شکست روحیۀ دشمن دارد. حضرت علی (ع) فرمود: پیامبر خدا دستور داد که قبل از جنگ، شعار سربدهند و فرمود: در شعارهایتان یکی از نام‌های خدا باشد[۱].
مقدمه
اصبغ بن نباته نقل می‌کند: پیوسته علی (ع) در کارزار، ندا می‌داد: "کهیعص"[۲]. امام صادق (ع) می‌فرماید: شعار ما خاندان "یا محمّد یا محمّد" است. در جنگ بدر و احد شعار مسلمانان "يَا نَصْرَ اللَّهِ اقْتَرِب" بود، در جنگ با بنی نضیر شعارشان "يَا رُوحَ الْقُدُسِ أَرِح" بود، در نبرد طائف "يَا رِضْوَان"، در جنگ احزاب "حم لَا يُبْصِرُون"، در جنگ حدیبیّه "أَلا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ " و در روز فتح مکه "نَحْنُ عِبَادُ اللَّهِ حَقّاً حَقّاً "[۳]
امیر مؤمنان در جنگ‌ها شعار "اللَّهُ أَكْبَرُ سر می‌داد و ندا می‌داد: "اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ يَا اللَّهُ يَا أَحَدُ يَا صَمَدُ يَا رَبَّ مُحَمَّدٍ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيم[۴].
از آنجا که نقش نگین انگشتر نیز نوعی شعار به شمار می‌رود، یادآوری می‌شود که انگشترهای مختلف او نقش‌های گوناگونی داشت، از قبیل: اللَّهُ الْمَلِك، نِعْمَ الْقَادِرُ اللَّه، عَلِيٌّ يُؤْمِنُ بِاللَّه، الْمُلْكُ لِلَّه، اللَّهُ وَلِي عَلِي[۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۳۵.
- ↑ موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج۴، ص۲۹۹.
- ↑ « عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: شِعَارُنَا يَا مُحَمَّدُ يَا مُحَمَّدُ وَ شِعَارُنَا يَوْمَ بَدْرٍ يَا نَصْرَ اللَّهِ اقْتَرِبْ اقْتَرِبْ وَ شِعَارُ الْمُسْلِمِينَ يَوْمَ أُحُدٍ يَا نَصْرَ اللَّهِ اقْتَرِبْ وَ يَوْمَ بَنِي النَّضِيرِ يَا رُوحَ الْقُدُسِ أَرِحْ وَ يَوْمَ بَنِي قَيْنُقَاعَ يَا رَبَّنَا لَا يَغْلِبُنَّكَ وَ يَوْمَ الطَّائِفِ يَا رِضْوَانُ وَ شِعَارُ يَوْمِ حُنَيْنٍ يَا بَنِي عَبْدِ اللَّهِ [يَا بَنِي عَبْدِ اللَّهِ] وَ يَوْمِ الْأَحْزَابِ حم* لَا يُبْصِرُونَ وَ يَوْمِ بَنِي قُرَيْظَةَ يَا سَلَامُ أَسْلِمْهُمْ وَ يَوْمِ الْمُرَيْسِيعِ وَ هُوَ يَوْمُ بَنِي الْمُصْطَلِقِ أَلَا إِلَى اللَّهِ الْأَمْرُ وَ يَوْمِ الْحُدَيْبِيَةِ أَلا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ وَ يَوْمِ خَيْبَرَ يَوْمِ الْقَمُوصِ يَا عَلِيُّ آتِهِمْ [ائْتِهِمْ] مِنْ عَلُ وَ يَوْمِ الْفَتْحِ نَحْنُ عِبَادُ اللَّهِ حَقّاً حَقّاً وَ يَوْمِ تَبُوكَ يَا أَحَدُ يَا صَمَدُ وَ يَوْمِ بَنِي الْمُلَوَّحِ أَمِتْ أَمِتْ وَ يَوْمِ صِفِّينَ يَا نَصْرَ اللَّهِ وَ شِعَارُ الْحُسَيْنِ (ع)يَا مُحَمَّدُ وَ شِعَارُنَا يَا مُحَمَّد»، الکافی (ط - الإسلامیة)، ج۵، ص: ۴۷، بَابُ الشِّعَارِ، ح ۱.
- ↑ شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ج ۵ ص۱۷۶
- ↑ سنن الامام علی ص ۲۳۸
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۳۵.