عزی
مقدمه
«عُزّیٰ» بتی بود معروف از آن قریش و بنی کنانه. مقر این بت در نخله شامیه – در درهای به نام حراض - بود و تولیت آن را، بنی شیبان از شاخههای سلیم که از همپیمانان بنی هاشم بودند، عهده دار بودند.[۱] اما «عزی» در کتاب ابن حبیب بغدادی، درختی یاد شده در نخله که علاوه بر پرستش از سوی مردم غطفان، مورد تعظیم و تکریم قریش هم قرار داشت.[۲] مکان نگهداری عزی، امروز در فرعه سُقام - یکی از نواحی حُراض – محلی شناخته شده است.[۳]
منابع
پانویس
- ↑ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۸۴. نیز ر. ک. ابن کلبی، الاصنام، ص۱۸-۲۲؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۱۱۶-۱۱۷.
- ↑ ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۳۱۵.
- ↑ بلادی، عاتق بن غیث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص۲۰۶.