نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحهاست که توسط Msadeq(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۵ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۵:۰۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۵ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۵:۰۰ توسط Msadeq(بحث | مشارکتها)
بینصیب ماندن از حکمت:نفاق مانع نزولحکمت بر قلبآدمی میگردد. حکمت از نعمتهای ویژه الهی است که خداوند آن را "خیر کثیر" خوانده است[۲]. امام علی(ع) میفرماید: "حکمت بر قلبمنافق نمینشیند مگر آنکه زود بر میخیزد". همچنین میفرماید: "حکمت، در جست و جوی جایگاه خویش، در سینه منافق بالا و پایین میرود تا سرانجام، بر زبان او بنشیند و بیرون رود و مؤمن آن را بشنود و برباید که به حکمت سزاوارتر است"[۳].
بیآبرویی در قیامت: در قیامت چهرههای منافقآشکار میگردد و آبروی او را میریزد. منافقِ چند چهره در آن روزِ "آشکاری نهانها" با زبانهای شعلهور به زبانههای آتش به صحنه محشر در میآید و آن گاه ندا سر میدهند: "این همان است که در دنیا دو روی و دو زبان داشته است"[۴]. امام علی(ع) به پیروان خویش هشدار میدهد و میفرماید: "از نفاق بر حذر باشید که هر کس دو روی دارد، پیش خدا آبرو ندارد"[۵].
بیاعتمادی مردمان: از آسیبهای اجتماعینفاق آن است که مردم به هر کس دو زبان و دو روی دارد، اعتماد نمیکنند و به او دل نمیسپارند: "آن که نفاقش بیشتر است، وفاقش معلوم نگردد"[۶].
در روایتی از امام صادق(ع) آمده است که نفاق چهار نشانه دارد: سنگ دلی، چشم خشکی، پای فشاری بر گناه و آزمندی در دنیا[۹]. نیز همان امام(ع) میفرماید: "سه چیز نشانه منافق است: زبان و درونش با هم مخالفاند و قلب و عملش همراه نیستند و ظاهر و باطنش دگرگوناند"[۱۰]. و پیامبر اسلام(ص) سه نشانه برای نفاق بر میشمارد:دروغ در سخن گفتن، وعده را شکستن و در امانتخیانت ورزیدن[۱۱]. همچنین در جایی دیگر چند نشانه دیگر را نیز بر میشمارد: لعنت فرستادن به جای سلام گفتن، پرخوری و شکمبارگی، غنائم را ربودن، از مساجد گریختن، نماز را به تأخیر انداختن، خویشتن را از دیگران برتر دیدن، شبانگاهان مانند چوب خشک افتادن و روز را به جر و بحث گذراندن[۱۲][۱۳].