سید روح‌الله موسوی خمینی

سید روح‌الله موسوی خمینی یا سید روح‌الله مصطفوی (۱۲۸۱ ش، خمین - ۱۳۶۸ ش، تهران) مشهور به امام خمینی ، رهبر انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ش و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، از نام‌آورترین مراجع تقلید شیعه در قرن چهاردهم هجری. او جز فقه و اصول در فلسفه اسلامی و عرفان نظری نیز صاحب نظر و دارای آثار متعددی بود که «مصباح الهدایة إلی الخلافة و الولایة»، «آداب الصلاة»، «مناهج الوصول إلی علم الأصول»، «کتاب البیع»، «تحریر الوسیلة» و «ولایت فقیه» از مهم‌ترین آن‌ها به شمار می‌روند. در دوران تدریس در قم در مدرسه فیضیه جلسات درس اخلاق برپا می‌کرد. در تمام عمر زندگی ساده و زاهدانه‌ای داشت. در دوران مرجعیت که ساکن نجف بود و نیز در ده سال آخر عمر که رهبر جمهوری اسلامی بود در جماران، در خانه‌ای محقر زندگی می‌کرد. نهضت اسلامی او برعلیه رژیم سلطه در ایران بر اساس آموزه‌های حدیثی و فقهی ولایت مطلقه فقیه بنا نهاد و این نظریه فقهی ـ سیاسی مبتنی بر باورهای شیعی را بسط و گسترش داد.

امام خمینی (سید روح‌الله موسوی خمینی)
لقب	امام و آیت‌الله العظمی
تاریخ درگذشت	۱۴ خرداد ۱۳۶۸ش
آرامگاه	بهشت زهرا - تهران (ايران)
ملیت	ایرانی
زبان	فارسی
پیشه	مرجع تقلید
نقش‌های برجسته	رهبری انقلاب اسلامی ایران
منصب	ولی فقیه
دین	اسلام
مذهب	شیعه اثناعشری
اطلاعات علمی
تحصیلات	اجتهاد
حوزه علمیه	قم و نجف
استادان	عبدالکریم حائری، میرزا جواد ملکی تبریزی، محمد علی شاه‌آبادی
آثار	«مصباح الهدایة إلی الخلافة و الولایة» «آداب الصلاة» «مناهج الوصول إلی علم الأصول» «کتاب البیع» «تحریر الوسیلة» «ولایت فقیه»
وبگاه	پایگاه اطلاع‌رسانی امام خمینی

ولادت و خانواده

وی در ۳۰ شهریور ۱۲۸۱ ش (۲۰ جمادی الثانی ۱۳۲۰ ق - ۲۴ سپتامبر ۱۹۰۲) در شهرستان خمین متولد شد. پدر وی آیت‌الله سید مصطفی موسوی، مجتهد و از علمای خمین بود که به دست عمال حکومت وقت به شهادت رسید. مادر وی بانو هاجر، از نوادگان آیت‌الله حیدر خوانساری بود.

تحصیلات

تحصیلات ابتدایی و علوم مقدماتی حوزه را در خمین آموخت. از سال ۱۲۹۸ عازم مدرسه سپهدار اراک شد و پس از یک سال و به دنبال هجرت آیت‌الله عبدالکریم حائری یزدی (زعیم وقت حوزه علمیه اراک) به قم، برای فراگیری تحصیلات تکمیلی حوزوی رهسپار حوزه علمیه قم شد. وی همزمان با فراگیری ادبیات عرب، فقه و اصول که از دروس مرسوم حوزه بودند، به تحصیل ریاضیات، هیئت، علوم معنوی و عرفانی، عروض و قوافی و فلسفه اسلامی و فلسفه غرب پرداخت.

استادان

او تحصیلات مقدمات و سطح را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید مرتضی پسندیده، محمود افتخار العلما، رضا نجفی خمینی، محمد علی بروجردی، محمد گلپایگانی، عباس اراکی، محمد علی ادبب تهرانی، سید محمد تقی خوانساری و سید علی یثربی کاشانی فرا گرفت.

در مقطع درس خارج نیز به مدت ۱۱ سال از درس آیت‌الله عبدالکریم حائری یزدی بهره جست.

از اساتید علوم عقلی و اخلاقی وی می‌توان به حضرات آیات: سید ابوالحسن رفیعی قزوینی، علی اکبر حکمی یزدی، محمد رضا مسجدشاهی اصفهانی، میرزا جواد ملکی تبریزی و محمد علی شاه‌آبادی اشاره کرد.

تدریس در حوزه

وی طی سال‌های طولانی در حوزه علمیه قم به تدریس چندین دوره فقه، اصول، فلسفه و عرفان و اخلاق اسلامی در مدرسه فیضیه، مسجد اعظم، مسجد محمدیه، مدرسه حاج ملاصادق، مسجد سلماسی و ... همت گماشت و در حوزه علمیه نجف نیز قریب ۱۴ سال در مسجد شیخ اعظم انصاری معارف اهل بیت و سطح عالی فقه را تدریس نمود. در نجف برای نخستین بار مبانی نظری حکومت اسلامی را در سلسله درس‌های ولایت فقیه بازگو نمود.

کتاب‌های منتشر شده

به زبان فارسی

1. کشف اسرار؛
2. ولایت فقیه (حکومت اسلامی)؛
3. شرح چهل حدیث؛
4. شرح حدیث جنود عقل و جهل؛
5. سر الصلوة؛
6. آداب الصلوة؛
7. حاشیه بر رساله ارث ملا هاشم خراسانی؛
8. توضیح المسائل؛
9. مناسک حج؛
10. لقاء الله؛
11. تفسیر سوره حمد؛
12. جهاد اکبر (مبارزه با نفس)؛
13. استفتائات؛
14. دیوان امام (مجموعه اشعار)؛
15. صحیفه نور (۲۲ جلد)؛
16. وصیت‌نامه سیاسی الهی؛
17. ره عشق؛
18. باده عشق.

به زبان عربی

1. مصباح الهدایة الی الخلافة و الولایة؛
2. شرح دعاء السحر؛
3. الاستصحاب؛
4. التعلیقة علی الفوائد الرضویه؛
5. رسائل العشرة؛
6. العروة الوثقی مع التعالیق؛
7. انوار الهدایة فی التعلیقة الکفایة (۲ جلد)؛
8. تحریر الوسیلة (۲ جلد)؛
9. زبدة الاحکام؛
10. تعلیقات علی شرح الفصوص الحکم و مصباح الانس؛
11. رسالة فی تعیین الفجر فی اللیالی المقمرة؛
12. رسالة نجاة العباد (۲ جلد)؛
13. کتاب البیع (۵ جلد)؛
14. مناهج الوصول الی علم الاصول (۲ جلد)؛
15. وسیلة النجاة مع تعالیق؛
16. الاجتهاد و التقلید؛
17. التعادل و الترجیح؛
18. الخلل فى الصلاة؛
19. الطلب و الارادة؛
20. المکاسب المحرمة (۲ جلد)؛
21. بدایع الدرر فى قاعدة نفى الضرر؛
22. تنزیل العلل التشریعیة على التکوینیة؛
23. کتاب الطهارة (۲ جلد)؛
24. لمحات الاصول؛
25. تعلیقة علی شرح حدیث راس الجالوت؛
26. شرح حدیث راس الجالوت؛
27. الحاشیة علی الاسفار؛
28. رسالة فی علم الرجال؛
29. تهذیب الاصول (۲ جلد)؛
30. رسالة فی قاعدة لاضرر.

فعالیت های سیاسی اجتماعی و فرهنگی

وی با نوشتن کتاب کشف اسرار، به افشاگری علیه حکومت پهلوی پرداخت و با دفاع از اسلام و روحانیت به پاسخ‌گویی شبهات پرداخت. در همین کتاب ایده حکومت اسلامی و ضرورت تشکیل آن را مطرح کرد. سال بعد (اردیبهشت 1323 ه.ش.) نخستین بیانیه سیاسی امام خمینی با عنوان پیام به ملت ایران، دعوت به قیام برای خدا صادر شد که در آن آشکارا علمای اسلام و جامعه اسلامی را به قیام عمومی فرا خوانده بود. پس از رحلت آیت‌الله حائری یزدی، وی از جمله کسانی بود که در دعوت آیت‌الله بروجردی به قم و حمایت وی تا شکل گیری مرجعیت عظمی نقش زیادی داشت.

بخش عمده‌ی مبارزات و فعالیت‌های سیاسی وی متعلق به پس از دوران زعامت آیت‌الله بروجردی است. از جمله وقایع این دوران می‌توان به مخالفت با لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی، مخالفت با رفراندوم لوایح شش گانه، اعتراض به فاجعه مدرسه فیضیه، دستگیری وی، اعلام مرجعیت وی توسط تعدادی از علما و مراجع، آزادی از زندان، تبعید به ترکیه، تبعید به عراق، هجرت به فرانسه، بازگشت به ایران و پیروزی انقلاب اسلامی اشاره کرد.

وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل حکومت جمهوری اسلامی، مسئولیت رهبری و ولایت فقیه را بر عهده داشت و تا پایان عمر در این سمت باقی بود. از جمله وقایع مهم دوران رهبری وی:

• برگزاری رفراندوم؛
• اشغال لانه جاسوسی؛
• آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران؛
• واقعه طبس؛
• پیام به گورباچف؛
• کشتار زائرین خانه خدا در مراسم سال 1366؛
• پذیرش قطعنامه 598 شورای امنیت.

جستارهای وابسته

• آثار امامت و ولایت امام خمینی