نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحهاست که توسط Wasity(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۹ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۴۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۹ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۴۴ توسط Wasity(بحث | مشارکتها)
علم غیب بالذات تنها برای خداوند است اما به برخی از بندگان خود نیز علم غیب را آموخته است چنانچه در قرآن آمده است:[۱] «خداوند دانای غیب است و غیب خود را بر هیچ کس آشکار نمیسازد، مگر بر پیامبری که از او خشنود باشد». در مورد اجنه باید گفت، قابلیتهای موجود در جن، این تصور را در ذهن انسانها ایجاد میکند، که این موجودات از عالم غیبآگاه اند،[۲] اما بر اساس آیات قرآن، اجنّه نمیتوانند از غیب خبر دهند و خبرهایی که از آینده میدهند به این صورت است که در صورت نبودن مانع به آسمانها رفته و اخباری را از ملائکه میشنوند و بعد از ظهوراسلام هم همین راهها بر آنان به طور کامل بسته شد و هر کدام از ایشان که برای خبرگیری به آسمان بروند با شهاب نابود میشوند.[۳] باید دانست پاسخهای درست جنیان در برخی اوقات ناشی از علم غیب آنان نیست، بلکه به دلیل آن است که اجنه به راحتی طی طریق میکنند و از همنوعان خود خبر میآورند. بنابراین علم غیب برای جن منتفی است.[۴]
در زمان حضرت سلیمان بعضی از مردمفکر میکردند اجنّه علم غیب دارند، حضرت سلیمان از خدا خواست که مرگ او را از جنیان پنهان دارد تا مردم بدانند جنیان عالم به غیب نیستند. یکی از روزها آن حضرت در کاخ بلور بر عصای خود تکیه زده بود و به تماشای مناظر عمارتهای کشور پهناور خود مشغول بود. ملک الموت آمد و او را در همان حال قبض روح کرد. جسد حضرت سلیمان مدتها به همان حال باقی ماند. سپاهیان و کارگزاران جنّی گمان میکردند او زنده است و به آنان مینگرد. وقتی موریانهها به دستور خداوندمتعال عصای آن حضرت را خوردند و او بر زمین افتاد در این صورت همۀ مردم فهمیدند، جنّیان علم غیب ندارند. خداوند در این باره میفرماید: ﴿فَلَمَّا قَضَيْنَا عَلَيْهِ الْمَوْتَ مَا دَلَّهُمْ عَلَى مَوْتِهِ إِلاَّ دَابَّةُ الأَرْضِ تَأْكُلُ مِنسَأَتَهُ فَلَمَّا خَرَّ تَبَيَّنَتِ الْجِنُّ أَن لَّوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ الْغَيْبَ مَا لَبِثُوا فِي الْعَذَابِ الْمُهِينِ﴾[۵][۶] دو معنا در واژۀ تَبیَّنت محتمل است: یا به معنای آشکار شدن است، یا به معنای دانستن. اگر مقصود معنای اول باشد یعنی بعد از افتادن سلیمان(ع)، انسانها فهمیدند، جنیان علم غیب ندارند. ولی اگر مقصود معنای دوم باشد، یعنی جنیان از مرگسلیمانآگاه نبودند و فهمیدند علم غیب ندارند، وگرنه زودتر از کارهای سخت و مجازات فرار میکردند.[۷] از آیه معلوم میشود جنها تصور میکردند از غیبجهانآگاه هستند اما خداوند صحنه ایی را به وجود آورد تا آنها بفهمند علم غیب ندارند. جنیان راههای دستیابی به غیب را میدانستند نه اینکه خودشان علم غیب داشته باشند و آن راهها هم بعد از اسلام بسته شد.[۸]
آیات دیگری[۹] نیز وجود دارند که دلالت بر عاجز بودن اجنه از علم غیب دارد.[۱۰]
نتیجه گیری
نتیجه اینکه طبق آیات قرآن اجنّه علم غیبحقیقی، ندارند بلکه راههای دست یابی به علم غیب را میدانستند ولی آن راهها هم برای آنان بسته شد.
علم غیب بالذات تنها برای خداوند است اما به برخی از بندگان خود نیز علم غیب آموخته است چنانچه در قرآن آمده است:[۱۱] «خداوند دانای غیب است و غیب خود را بر هیچ کس آشکار نمیسازد، مگر بر پیامبری که از او خشنود باشد». در مورد اجنه باید گفت: قابلیتهای موجود در جن، این تصور را در ذهن انسانها ایجاد میکند، که این موجودات از عالم غیبآگاه اند.[۱۲] البته بسیاری از ارتباط برقرارکنندگان با اجنّه آگاهانه به قصد سوء استفاده و فریبمردم و یا ناآگاهانه به این باورها دامن زدهاند، ولی حقیقت آن است علم غیب بالذات تنها برای خداوند است اما خداوند به برخی از بندگان خود علم غیب آموخته است چنان چه در قرآن آمده است:[۱۳] «خداوند دانای غیب است و غیب خود را بر هیچ کس آشکار نمیسازد، مگر بر آن پیامبری که از او خشنود باشد».[۱۴]
بر اساس آیات قرآن، اجنّه نمیتوانند از غیب خبر دهند و خبرهایی که از آینده میدهند به این صورت است که در صورت نبودن مانع به آسمانها رفته و اخباری را از ملائکه میشنوند و بعد از ظهوراسلام راههای آسمان نیز بر آنان به طور کامل بسته شد و هر کدام از ایشان که برای خبرگیری به آسمان میروند با شهاب نابود میشوند. به خاطر مشاهدۀ همین مطلب بود که عدهای از ایشان تحقیق کردند و به پیامبرایمان آوردند.[۱۵] باید دانست پاسخهای درست جنیان در برخی اوقات ناشی از علم غیب آنان نیست، بلکه به خاطر آن است که اجنه به راحتی طی طریق میکنند و از همنوعان خود خبر میآورند، بنابراین علم غیب برای جن منتفی است.[۱۶]
در زمان حضرت سلیمان بعضی از مردمفکر میکردند اجنّه علم غیب دارند. بنابراین حضرت سلیمان از خدا خواست مرگ او را از جنیان پنهان دارد تا مردم بدانند جنیان عالم به غیب نیستند. یکی از روزها آن حضرت در کاخ بلور بر عصای خود تکیه زده بود و به تماشای مناظر عمارتهای کشور پهناور خود مشغول بود. ملک الموت آمد و او را در همان حال قبض روح کرد. جسد حضرت سلیمان مدتها به همان حال باقی ماند. سپاهیان و کارگزاران جنّی گمان میکردند او زنده است و به آنان مینگرد. وقتی موریانهها به دستور خداوندمتعال عصای آن حضرت را خوردند و او بر زمین افتاد در این صورت همۀ مردم فهمیدند جنّیان علم غیب ندارند. خداوند در این باره میفرماید: ﴿فَلَمَّا قَضَيْنَا عَلَيْهِ الْمَوْتَ مَا دَلَّهُمْ عَلَى مَوْتِهِ إِلاَّ دَابَّةُ الأَرْضِ تَأْكُلُ مِنسَأَتَهُ فَلَمَّا خَرَّ تَبَيَّنَتِ الْجِنُّ أَن لَّوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ الْغَيْبَ مَا لَبِثُوا فِي الْعَذَابِ الْمُهِينِ﴾[۱۷][۱۸] دو معنا در واژۀ تَبیَّنت محتمل است: یا به معنای آشکار شدن است، یا به معنای دانستن. اگر مقصود معنای اول باشد یعنی بعد از افتادن سلیمانانسانها فهمیدند، جنیان علم غیب ندارند. ولی اگر مقصود معنای دوم باشد، یعنی جنیان از مرگسلیمانآگاه نبودند و فهمیدند علم غیب ندارند، وگرنه زودتر از کارهای سخت و مجازات فرار میکردند.[۱۹]
در آیۀ دیگر راه به دست آوردن اخبارغیب توسط اجنّه به نحوی بیان شده است:﴿وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاءَ فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِيدًا وَشُهُبًا وَأَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَنْ يَسْتَمِعِ الْآنَ يَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَصَدًا﴾[۲۰][۲۱] بر اساس این آیه، اجنّه نمیتوانند از غیب خبر دهند و بعضی از خبرها را که میآورند از خودشان نیست.[۲۲]
آیات دیگری نیز وجود دارند که دلالت بر عاجز بودن علم غیب اجنّه دارند:[۲۳] «حضرت سلیمان گفت:ای بزرگان! کدام یک از شما تخت بلقیس را برای من میآورد پیش از آن که به حال تسلیم نزد من آیند؟ عفریتی از جنّ گفت: من آن را نزد تو میآورم پیش از آن که از مجلست برخیزی و من نسبت به این امر، توانا و امینم. اما کسی که دانشی از کتاب داشت گفت: پیش از آن که چشم بر هم زدنی، آن را نزد تو خواهم آورد؛...».[۲۴]
↑«و چون مرگ او را مقرّر داشتیم جز موریانه آنان را به مرگ وی رهنمون نشد که عصایش را میخورد و چون به رو درافتاد پریان دریافتند که اگر غیب میدانستند در آن رنج خوارکننده نمیماندند» سوره سبأ، آیه ۱۴.
↑ر.ک. سبحانی، جعفر، منشور جاوید، آگاهی سوم یا علم غیب، ج ۷، ص ۲۲۸ ـ ۲۴۲؛ جوادی آملی، تسنیم، ج ۱۶، ص ۴۲۷؛ ج۱۳ ص ۳۲۵؛ مهری، مرتضی، مقاله آگاهیهای غیبی، ماهنامه پاسدار اسلام، ش ۱۵۵؛ رضایی اصفهانی، محمد علی، تفسیر قرآن مهر، ج ۱۷، ص ۴۰
↑ر.ک. رضایی اصفهانی، محمد علی، تفسیر قرآن مهر، ج ۱۷، ص۴۰
↑ر.ک. سبحانی، جعفر، منشور جاوید، آگاهی سوم یا علم غیب، ج ۷، ص ۲۲۸ ـ ۲۴۲؛ ر.ک. هاشمی، سید علی، مکاتبۀ اختصاصی با دانشنامۀ مجازی امامت و ولایت، وبگاه پرسمان
↑«و چون مرگ او را مقرّر داشتیم جز موریانه آنان را به مرگ وی رهنمون نشد که عصایش را میخورد و چون به رو درافتاد پریان دریافتند که اگر غیب میدانستند در آن رنج خوارکننده نمیماندند» سوره سبأ، آیه ۱۴.
↑ر.ک. سبحانی، جعفر، منشور جاوید، آگاهی سوم یا علم غیب، ج ۷، ص ۲۲۸ ـ ۲۴۲؛ جوادی آملی، تسنیم، ج ۱۶،ص ۴۲۷؛ ج ۱۳ ص ۳۲۵؛ مهری، مرتضی، مقاله آگاهیهای غیبی، ماهنامه پاسدار اسلام، ش ۱۵۵؛ رضایی اصفهانی، محمد علی، تفسیر قرآن مهر، ج ۱۷، ص ۴۰
↑ر.ک. رضایی اصفهانی، محمد علی، تفسیر قرآن مهر، ج ۱۷، ص ۴۰
↑«و اینکه ما آسمان را وارسیدیم و آن را پر از نگهبانان توانمند و شهابها یافتیم و اینکه ما در نشستنگاههایی از آن برای شنیدن مینشستیم اما اکنون هر کس گوش فرا دارد شهابی را در کمین خود مییابد» سوره جن، آیه 8 9