آزار در فقه اسلامی

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون آزار است. "آزار" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

آزار در قرآن - آزار در فقه اسلامی - آزار در نهج البلاغه - آزار در جامعه‌شناسی اسلامی

مقدمه

آزار رساندن به مؤمن و نیز کافر محترم، مانند کافر ذمّی به هتک حرمت یا ضرب و جرح و مانند آن و نیز پدر و مادر ـ هر چند با گفتن اُفّ ـ، همچنین گرفتن روزه مستحب یا سفر اگر موجب اذیّت پدر، مادر و جدّ شود، حرام است.

واجب است مرده به گونه‌‏ای به خاک سپرده شود که بوی آن به کسی آزار نرساند.

رفتن به مسجد برای کسی که بوی دهانش ـ به جهت خوردن سیر و مانند آن ـ دیگران را آزار می‌‏دهد، مکروه است.

مستحب است کسی که سر حیوان را می‌‏بُرد، کاری کند که حیوان کمتر اذیّت شود، مانند تیز کردن آلت ذبح. .

جستارهای وابسته

منابع

1. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت

پانویس