وهب بن عبدالله کلبی در تاریخ اسلامی
- اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث وهب بن عبدالله کلبی است. "وهب بن عبدالله کلبی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
«وهب» فرزند «حباب»[۱] و به قولی فرزند عبدالله کلبی[۲] از قبیله بنی کلاب کوفه، جوانی زیبا روی، پرهیزکار و مؤمن و دلاوری نامدار بود.
مرحوم صدوق نقل می‌‌کند: وهب و مادرش[۳] نصرانی بودند که در مسیر راه امام حسین(ع) از مکه به کوفه، توسط آن حضرت، مسلمان شدند و با همسر و مادرش به همراه امام(ع) و یارانش به کربلا آمدند[۴].
وی در روز عاشورا ۲۵ سال داشت، موقعی که آتش جنگ شعله‌ور شد با اجازه امام(ع) و رهسپار میدان شد؛ پس از آنکه جنگ سختی نمود و تعدادی از سپاهیان عمرسعد را هلاک و یا مجروح کرد، نزد مادر و همسرش بازگشت و مقابل مادر ایستاد و گفت: آیا از من راضی شدی؟.
مادر گفت: «از تو راضی نمی‌شوم تا پیش روی امام حسین(ع) کشته شوی!».
همسرش که تاب کشته شدن شوهرش را نداشت، گفت: «به خدا سوگند مرا در ماتم خود اندوهناک نکن!».
سید بن طاووس نقل می‌‌کند: مادرش او را به جهاد در راه حسین(ع) تشویق کرد و گفت: پسر جانم، از تقاضای همسرت دوری کن و پیش روی فرزند دختر پیامبرت مقاتله کن تا به شفاعت جدش در روز قیامت نائل شوی.[۵]؛
وهب به میدان برگشت و به جنگ ادامه داد دوازده نفر سواره و بیست و چهار نفر پیاده نظام سپاه عمرسعد را به قتل رسانید سپس دشمن او را محاصره کرد و دستگیرش کردند و به نزد عمرسعد بردند، عمرسعد دستور داد سر او را از بدن جدا کردند و به میان لشکریان امام(ع) پرتاب نمودند. مادر وهب سر فرزندش را برداشت و بوسید بعد به جانب سپاه دشمن پرتاب کرد و سر به یکی از لشکریان عمرسعد اصابت کرد و او را به هلاکت رسانید. بعد مادر وهب چوب خیمه را کشید و به طرف دشمن حمله کرد و دو نفر از دشمن را به هلاکت رسانید. در این موقع امام حسین(ع) به مادر وهب فرمود: «ام وهب برگرد تو و پسرت با رسول خدایی، خداوند جهاد را از زنان برداشته است»[۶]
زن برگشت و چنین می‌‌گفت: «خدایا امیدم را نا امید مکن» امام(ع) به او فرمود: «خداوندامید تو را ای ام وهب قطع نخواهد کرد»[۷].
کنایه از این که تو به شفاعت پیامبر(ص) و پاداش مجاهدین و شهدای راه حق خواهی رسید.[۸]
جستارهای وابسته
- عبدالله بن عمیر کلبی (پدر)
- ام وهب (مادر)
منابع
پانویس
- ↑ در الملهوف، ص۱۶۱، او را فرزند حباب.
- ↑ در بحار الانوار، ج۴۵، ص۱۶، او را فرزند عبدالله آورده است.
- ↑ مادر وهب بن حباب غیر از ام وهب بنت عبد و همسر عبدالله بن عمیر است؛ زیرا ام وهب بنت عبد در کربلا شهید شد و اول زنی بود که در کربلا به شهادت رسید، اما مادر وهب بن حباب، در میدان نبرد به شهادت نرسید.
- ↑ امالی، صدوق، مجلس سیام؛ بحار الانوار، ج۴۵، ص۱۷ و نفس المهموم، ص۲۷۷.
- ↑ يَا بُنَيَّ اعْزُبْ عَنْ قَوْلِهَا وَ ارْجِعْ فَقَاتِلْ بَيْنَ يَدَيِ ابْنِ بِنْتِ نَبِيِّكَ تَنَلْ شَفَاعَةَ جَدِّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ؛ الملهوف، ص۱۶۱.
- ↑ ارْجِعِي يَا أُمَ وَهْبٍ أَنْتِ وَ ابْنُكِ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ(ص) فَإِنَّ الْجِهَادَ مَرْفُوعٌ مِنَ النِّسَاءِ
- ↑ «لا یقطع الله رجاک یا أم وهب»؛ بحار الأنوار، ج۴۵، ص۱۷ و نفس المهموم، ص۲۷۷.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۶۰۳-۶۰۴.