عروه غفاری
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
مقدمه
تنها کسی که وی را شهید کربلا قلمداد کرده صاحب ینابیع المودة است که مینویسد: پس از عون بن عبدالله بن جعفر، «عروه غفاری» که پیری کهن سال بود و در جنگهای بدر و حنین و صفین شرکت کرده بود به میدان رفت. امام حسین(ع) به وی فرمود: ای پیرمرد خداوند، از تو قبول فرماید! آنگاه عبدالله رجز زیر را سرود:
قَدْ عَلمت حَقّاً بنو غَفّار | وَخَنْدَفٍ ثُمَّ بَنُو نَزّارِ | |
بِنُصْرَتي لِاَحْمَدِ المُخْتارِ | وَآلِهِ السّاداتِ وَالْاَبْرارِ | |
صَلِّي عَلَیْهِمْ خالِقُ الاَشْجارِ | رَبُّ البَرايا خالِقُ الاطْيارِ |
- فرزندان [[[قبیله]]] غفار، خندف و نیز نزار میدانند که من یاری کننده احمد مختار و خاندان بزرگوار و نیکوی وی هستم. که به وجود آورنده درختان و پرندگان و آفریدگار جهان بر آنها درود میفرستند.
و جنگید و پس از به هلاکت رساندن بیست و پنج نفر از سواران [[[دشمن]]] به شهادت رسید[۱].[۲]
جستارهای وابسته
منابع
- جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا
پانویس
- ↑ ینابیع المودة، ص۳۹۸-۳۹۹.
- ↑ جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۲۵۹-۲۶۰.