سالم بن عمرو در تاریخ اسلامی
- اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث سالم بن عمرو است. "سالم بن عمرو" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
«اَلسَّلاَمُ عَلَى سَالِمٍ مَوْلَى بَنِي اَلْمَدَنِيَّةِ اَلْكَلْبِيِّ»[۱]؛
سالم بن عمرو بن عبدالله بن ثابت بن نعمان بن أمیة بن امرئ القیس بن ثعلبه غلام بنی مَدَنِیَّه کلبی است. او از اهالی کوفه و شیعه‌ای شجاع بود. هنگام ورود حضرت مسلم(ع) به کوفه با ایشان بیعت کرد و در قیام آن حضرت بر ضد ابن زیاد شرکت جست؛ پس از شهادت مسلم، او و جمعی دیگر از شیعیان کوفه توسط کثیر بن شهاب دستگیر شدند؛ ولی سالم بن عمرو از زندان فرار کرد و در میان قبیله خود مخفی شد.
هنگامی که خبر ورود امام حسین(ع) به کربلا را شنید، با جمعی از افراد قبیله‌اش به یاری امام حسین(ع) و یارانش شتافت و در سرزمین کربلا به کاروان حسینی پیوست و همچنان در خدمت امام(ع) بود تا آنکه در روز عاشورا به شهادت رسید[۲].
سماوی، وی را از شهیدان حمله نخست دانسته است[۳].
در فضیلت او همین بس که در زیارت ناحیه مقدسه بر او سلام فرستاده است.[۴]
منابع
پانویس
- ↑ زیارت ناحیه مقدسه، بحارالأنوار، ج۴۵، ص۷۲.
- ↑ تنقیح المقال، ج۲، ص۵؛ قاموس الرجال، ج۴، ص۶۱۲؛ ابصارالعین، ص۱۵۹؛ و در اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۱۱ تنها نام او را در زمره شهدا آورده است.
- ↑ ابصارالعین، ص۱۶۰.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۴۴۷.