یزید بن مظاهر اسدی
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
در مقتل منسوب به ابو مخنف و برخی منابع متأخر آمده است که «یزید بن مظاهر اسدی» روز عاشورا راهی میدان نبرد شد و این گونه رجز می‌خواند:
| أنا یَزيدُ وَابي مَظاهِرْ | اَشْجَعُ مِنْ لَیْثِ الثَّری مُبْادِر | |
| وَالطَّعْنُ عِنْدِي لِلطُّغاةِ حاضِرْ | یا رَبِّ إنّي لِلْحُسَیْنِ ناصِرْ | |
| وَلِاِبْنِ هِنْدٍ تارِكٌ وَهاجِرْ | وَفي یَميني صارِمٌ وَباتِرْ |
- من یزیدم، پدرم مظاهر است. از شَرزِه شیران بیشه‌زار شجاع‌ترم. نیزه‌ام برای در هم کوبیدن ستمگران آماده است، پروردگارا! من یاریگر حسینم. و از پسر هند روی گردانم، در حالی که در دستم شمشیری بران است.
او پس از کشتن پنجاه نفر از دشمنان، سر انجام به شهادت رسید[۱]. اما بنابر روایتی که طبری و ابن کثیر از ابو مخنف نقل کرده‌اند، همین رجز با تغییراتی به یزید بن زیاد بن مهاصر، ابوشعثاء کندی، نسبت داده شده است[۲].[۳]
منابع
جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا
پانویس
- ↑ مقتل الحسین(ع)، ابیمخنف، ص۱۰۷؛ تذکرة الشهداء، ص۱۲۹؛ نیز ر.ک: فرسان الهیجاء، ج۲، ص۱۵۳-۱۵۴.
- ↑ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۰۸ و ۴۴۵-۴۴۶، دارالمعرفة؛ البدایة و النهایه، ج۸، ص۱۸۶.
- ↑ جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۴۰۱-۴۰۲.