اقطاع استقلالی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۹ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۰۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اقطاع استقلالی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

غالباً پس از فتح کشورها، اراضی کشورهای مغلوب به سربازان و خدمت‌گزاران خاصی داده می‌شد[۱]. هدف از این واگذاری، تهیه در آمد برای برگزیدگان حکومت و در عین حال، حفظ حاکمیت قوم فاتح بر ملل مغلوب، به وسیلۀ این طبقه بوده است[۲]. اقطاع استقلالی بر دو قسم است: عشری و خراجی[۳].

منابع

پانویس

  1. تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۲۲۹-۲۲۸؛ الخراج، ص۹۰.
  2. تاریخ اقتصادی اجتماعی ایران از آغاز تا صفویه، ص۲۴۰؛ الخراج، ج۱، ص۵۸؛ ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص۲۱۹؛ ابویعلی، الاحکام السلطانیه، ص۲۱۵-۲۱۴؛ المغنی، ج۳، ص۲۸-۲۷؛ ردّ المختار، ج۴، ص۱۹۴؛ القواعد، ج۲، ص۲۶۹؛ الفروق، ج۳، ص۵؛ صبح الاعشی، ج۱۳، ص۱۱۵.
  3. فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۳۹.