نامۀ ۱ نهج البلاغه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Admin (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۵ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۰۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.


مقدمه

فرازی از نامه

  • ... همانا که مردم بر او شوریدند؛ و تنها مردی از مهاجران بودم که خشنودی‌اش را فزونیدم و نکوهشش را اندک ساختم. طلحه و زبیر آسان‌ترین رفتارشان با او ترساندن و مهربانانه‌ترین کردارشان تندی بود و عایشه را که با او ناروا خشمی بود، گروهی را فرمود تا کشتندش و مردم نه از ناچاری و زور، بلکه با خرسندی و آزادانه بیعتم کردند![۱].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس