اجتباء الهی در فقه سیاسی
اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث اجتباء الهی است. "اجتباء الهی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
اجتباء: جمع کردن به انتخاب[۱]، گزینش و برگزیدن[۲]، مقرّب کردن[۳]، ریشه آن "جبی" به معنای جمع چیزی و تجمع[۴].
﴿وَكَذَلِكَ يَجْتَبِيكَ رَبُّكَ وَيُعَلِّمُكَ مِنْ تَأْوِيلِ الْأَحَادِيثِ﴾[۵].
در قرآن کریم گزینش و انتخاب انبیا و رسل الهی با دو لفظ "اصطفاء" و "اجتباء" آمده است. در "اجتباء" مفهوم دقت در انتخاب، وجود امتیاز خاص در منتخب و انتخاب اصلح نهفته است[۶].
در جریان انتخاب الهی، به منتخبان انواع نعمت‌های مادی و معنوی اختصاص داده می‌شود[۷] که این منتخبان به مقام نبوت، رسالت و امامت می‌رسند. انتخاب الهی با انتخابات مردمی این تفاوت را دارد که بر اساس علم، بصیرت، امتحان و ابتلا صورت گرفته و برای انسان‌ها که مخاطبان وحی الهی هستند، انتصابی شایسته است[۸].
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۸۶.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۰.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۳۵۲.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۱، ص۵۰۳.
- ↑ «و بدین گونه پروردگارت تو را برمی‌گزیند و به تو از (دانش) خوابگزاری می‌آموزد» سوره یوسف، آیه ۶.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۲، ص۵۳.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۸۶.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۴۵-۴۶.