جابر بن عروه غفاری
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
جابر بن عُروه غفاری از کسانی است که در منابع متأخّر از او به عنوان صحابی پیامبر اکرم(ص) و شهید کربلا یاد شده است[۱].
نوشته‌اند که «جابر» در جنگ بدر و دیگر غزوه‌ها، همراه رسول خدا(ص) شرکت داشت؛ و در روز عاشورا مردی سالخورده بود. دستمالی بر ابروانش بست و آنها را از جلوی دیدگانش کنار زد. در این هنگام امام حسین(ع) نگاهی به او انداخت و فرمود: «ای پیرمرد، خداوند کار تو را پاداش دهد» وی آن‌گاه عزم میدان کرد و چنین رجز می‌خواند:
| قد علمت حقّاً بنوغفار | وخندف ثم بنو نزار | |
| نبصرنا لاحمد المختار | يا قوم حاموا عن بني الاطهار | |
| الطيبين السادة الاخيار | صلي عليهم خالق الابرار |
- «طایفۀ غفار و خندف و نزار می‌دانند که ما یاور محمّد مصطفاییم. ای مردم از سلالۀ پاکان و پاکیزگانی که پیشوای نیکوکارانند، حمایت کنید. درودآفریدگار نیکان بر آنان باد!»
«جابر» پس از پیکاری جوانمردانه و به خاک افکندن شماری از دشمنان به شهادت رسید [۲].[۳]
منابع
جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا
پانویس
- ↑ از منابع کهن، تنها مقتل ابومخنف – که متفرداتش نزد اهل تحقیق جای تردید است – از او به عنوان صحابی و شهید یاد کرده است (مقتل الحسین(ع)، ابی مخنف، ص۱۱۵-۱۱۶). صحابی بودنش نیز ثابت نیست؛ زیرا در منابع معتبر نشانی از وی دیده نمی‌شود.
- ↑ مقتل الحسین(ع)، ابی مخنف، ص۱۱۵-۱۱۶، منشورات رضی؛ شرح شافیه ابی فراس، ص۱۳۹-۱۴۰؛ فرسان الهیجاء، ج۱، ص۵۴؛ منتهی الآمال، ج۱، ص۶۷۲، انتشارات هجرت؛ وسیلة الدارین، ص۱۱۲.
- ↑ جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۱۱۸.