سیره تربیتی انبیاء در قرآن (مقاله)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۳:۱۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

سیره تربیتی انبیاء در قرآن
رتبه علمی(نامعلوم)
زبانفارسی
نویسندهمریم شکریان
موضوعتربیت، سیره تربیتی
مذهبشیعه
منتشر شده درماهنامه کوثر
وابسته بهمؤسسه قرآنی کوثر
محل نشراصفهان، ایران
تاریخ نشربهار ۱۳۸۷
شماره۲۷
ناشر الکترونیکپایگاه مجلات تخصصی نور

سیره تربیتی انبیاء در قرآن عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی که به روش‌هاى تربیتى انبیاء در قرآن می‌پردازد. این مقالهٔ ۱۷ صفحه‌ای به قلم مریم شکریان نگاشته شده و در ماهنامه کوثر (شماره ۲۷، بهار ۱۳۸۷) انتشار یافته است.[۱]

چکیدهٔ مقاله

  • نویسنده در ابتدای چکیده مقاله خود می‌نویسد: «فواید داستان‌های قرآنی، روش‌های تعلیم و تربیت پیامبران و سیره تربیتی آنان می‌باشد».
  • نویسنده در این مقاله می‌نویسد: «در این نوشتار با بیان اینکه روشنگری بنیادهای دعوت به سوی خدا، نیروی اعجاز در تکرار داستان‌ها و عبرت‌گیری از جمله فواید داستان‌های قرآنی است، روش تربیتی مستقیم و غیر مستقیم را به عنوان شیوه‌های تعلیم و تربیت پیامبران دانسته است. وی سخنرانی، مباحثه، پرسش و پاسخ و مجادله را از شیوه‌های تربیتی مستقیم و تمثیل، الگو برداری و قصه گویی را از جمله روش‌های تربیتی مستقیم معرفی کرده است. در ادامه به اختصار نمونه‌هایی از سیره تربیتی حضرت ابراهیم، ایوب، ادریس و حضرت محمد(ص) بیان شده است و در پایان این نتیجه به دست آمده که ذکر داستان‌های قرآنی توسط مربیان و معلمان می‌تواند توشه اخلاقی و تربیتی مناسبی برای دانش آموزان باشد.». [۱]

فهرست مقاله

  • مقدمه؛
  • معنای قصص؛
  • انواع داستان پیامبران در قرآن؛
  • بهره‌یابی از داستان پیامبران در قرآن؛
  • شیوه‌های تعلیم و تربیت پیامبران در قرآن؛
    • روش تربیتی مستقیم؛
      • سخرانی؛
      • پرسش و پاسخ؛
      • مباحثه؛
      • مجادله؛
    • غیر مستقیم؛
      • مشاهده؛
      • مقایسه؛
      • الگویی؛
      • قصه گویی؛
      • تمثیل؛
      • پرسش و پاسخ؛
  • سیره تربیتی حضرت ابراهیم (ع)؛
  • سیره تربیتی ایوب در قرآن؛
  • سیره تربیتی ادریس از دیدگاه قرآن؛
  • سیره تربیتی پیامبر اکرم(ص)؛
    • بیان صریح عقاید و مواضع؛
    • دعوت بر اساس علم و آگاهی و بصیرت؛
    • ابتکار عمل در دعوت؛
    • بشارت و انذار؛
    • مدارا و نرمش در برخورد و معاشرت؛
    • ابراز محبت و جلب اعتماد؛
    • هماهنگی با مخاطبان د رمعیشت؛
    • ادب و احترام به مردم؛
  • نتیجه؛
  • منابع و مآخذ.[۱]

دربارهٔ پدیدآورنده

در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.

پانویس

دریافت متن مقاله

پیوند به بیرون