مقدار علم افزون امام چقدر است؟ (پرسش)
مقدار علم افزون امام چقدر است؟ یکی از پرسشهای مرتبط به بحث علم معصوم است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی علم معصوم مراجعه شود.
مقدار علم افزون امام چقدر است؟ | |
---|---|
موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ علم معصوم |
مدخل اصلی | ؟ |
عبارتهای دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
حجت الاسلام و المسلمین یارمحمدیان در کتاب «ازدیاد علم امام از دیدگاه کتاب و سنت» در اینباره گفتهاند:
«در ابتدا بایسته است توجه داشته باشیم که محتوای علم افزون به گونهای است که از لحاظ وسعت، همه موجودات، از کف زمین تا آسمان، و از آسمان تا عرش خداوند را در بر دارد. بدین معنا که درباره این گستره وسیع، علم امام افزایش مییابد[۱]. در مبحث محتوای ازدیاد علم امام اشاره خواهیم کرد که این گستره پهناور، در مقابل علم به خداوند، بسیار ناچیز است. مهمترین و عظیمترین بخش علم افزون، علومی است که مربوط به خداوند، اسما و صفات او و روابط بین خدا و امام است که هیچکس نمیتواند گستره و عظمت آن را درک کند.
در احادیثی علوم وراثتی امام و علم افزون او از یکدیگر تفکیک شده و سپس به نسبتسنجی میان آن دو پرداخته شده است. در پارهای از این احادیث، علوم موجود امام با همه گستردگیاش، در برابر علم افزون امام، علمی اندک شمرده شده است[۲]. در پارهای دیگر، پس از نفی علم از علوم وراثتی و انحصار علم امام در علم افزون، آن را عظیمترین علم ائمه اطهار(ع) معرفی کردهاند[۳].
برخی از این احادیث مقدار علم افزون را “جمّ غفیر” برمیشمرد[۴]. در مبحث واژهشناسی اشاره شد که این واژه در ازدیاد علم امام به معنای علم بسیار و کنایه از انبوهی علم است.»[۵].
پاسخهای دیگر
منبعشناسی جامع علم معصوم
پانویس
- ↑ صفار، محمد بن حسن، بصائرالدرجات، ص۴۴۷، ۴۵۴؛ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۱، ص۲۷۲.
- ↑ قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر، ج۱، ص۹۷.
- ↑ صفار، محمد بن حسن، بصائرالدرجات، ص۱۳۵، ح۱ و ص۱۳۸، ح۱۵ و ص۱۳۹، ح۳ و ص۱۴۰، ح۵ و ص۱۴۶، ح۲۱ و ص۱۵۲، ۳۰۳، ح۳ و ص۳۲۵؛ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۱، ص۲۲۵، ح۳، ۴ و ص۲۳۹؛ صدوق، محمد بن علی، خصال، ج۲، ص۶۴۷؛ مفید، محمد بن محمد، اختصاص، ص۲۸۲.
- ↑ صفار، محمد بن حسن، بصائرالدرجات، ص۱۳۰-۱۳۲؛ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۱، ص۲۵۳.
- ↑ یارمحمدیان، محمد تقی، ازدیاد علم امام از دیدگاه کتاب و سنت ص ۲۹۱.