محمد بن علی بن ابی شعبه حلبی
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
ابو جعفر محمد بن علی بن ابی شعبه حلبی[۱] یکی دیگر از مفسران عصر حضور است؛ زیرا شیخ طوسی او را از اصحاب امام باقر و امام صادق(ع) به شمار آورده است[۲] و نجاشی خبر داده که وی کتاب التفسیر داشته است[۳]. این احتمال که وی برخی از صحابۀ پیامبر(ص) را دیده و در نتیجه از تابعین باشد، منتفی نیست، ولی شاهد و دلیلی بر آن نیافتم و در نتیجه تابعی بودن وی محرز نیست.
آقا بزرگ تهرانی از کتاب تفسیر وی با عنوان تفسیر ابن ابی شعبه یاد کرده و در معرفی وی گفته است: ابو جعفر محمد بن علی بن ابی شعبۀ حلبی]] ثقه و فقیه اصحاب است و ابن عقده متوفای ۳۳۳ با دو واسطه آن [تفسیر] را از او روایت کرده است[۴].
نجاشی و شیخ هردو او را ثقه معرفی کرده‌اند[۵]. نمونه روایات تفسیری وی را در مصادر یاد شده در پاورقی بنگرید[۶].[۷]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ آقای عقیقی بخشایشی وفات او را ۱۳۵ ه. ق نوشته، ولی مستندی برای آن ارائه نداده است. نگارنده نیز مستندی برای آن نیافت.
- ↑ ر.ک: رجال الطوسی، ص۱۳۶ (اصحاب الباقر(ع)، باب المیم، رقم ۳۴)، ص۲۹۵.
- ↑ ر.ک: رجال النجاشی، ص۳۲۵، رقم ۸۸۵.
- ↑ آقا بزرگ تهرانی، الذریعة، ج۴، ص۲۴۰، رقم ۳۱۳.
- ↑ نجاشی گفته است: محمد بن علی بن ابی شعبة الحلبی ابو جعفر وجه اصحابنا و فقیههم و الثقة الذی لا یطعن علیه (رجال النجاشی، ص۳۲۵، رقم ۸۸۵). شیخ هم گفته است:محمد بن علی الحلبی له کتاب و هو ثقة (طوسی، الفهرست، ص۱۳۰، رقم ۵۷۵).
- ↑ تفسیر القمی، ج۲، ص۳۸۸؛ تفسیر العیاشی، ج۲، ص۲۲۴؛ حویزی، نور الثقلین، ج۱، ص۳۰۵، ح۱۲۲۲ و ج۲، ص۱۸، ح۵۷ و ج۳، ص۳۱، ح۱۲۱ و ص۳۲، ح۱۲۴ و ۸۶ و ج۴، ص۲۷۳، ح۹۶ و ص۶۱۶، ح۹۴ و ج۵، ص۳۹۶، ح۵۵ و ص۴۲۹، ح۳۳.
- ↑ بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۲۲۷.