احمد بن فرات بن خالد ضبی رازی
مقدمه
ابومسعود احمد بن فرات بن خالد بن مسعود رازی ضبی اصفهانی. در حدود ۱۸۰ هـ متولد شد و در اصفهان می‌‌زیست. برای کسب علم و حدیث، مسافرت‌های زیادی به بلاد مختلف از جمله بصره، کوفه، یمن، شام، مصر، جزیره و بغداد انجام داد.[۱] از کسانی چون عبدالله بن نمیر، محمد بن عبدالله بن ابی‌جعفر رازی و ابوداود طیالسی روایت نموده و ابوداود، عبدالله بن جعفر اصفهانی و جعفر بن محمد فِریابی از او روایت کرده‌اند.[۲]
رجال‌نویسان اهل سنت ابومسعود را از محدثان مورد وثوق و صاحب تصانیف توصیف کرده‌اند و از قول وی نقل شده که پانصد هزار حدیث در تألیفاتش آورده است. همچنین از احمد بن حنبل نقل کرده‌اند که در زیر این آسمان، حافظ‌تر از ابومسعود رازی نسبت به اخبار رسول خدا(ص) کسی نیست.[۳] المسند [۴] و جزء (اجزاءٌ) فی الحدیث[۵] که گویا همان کتاب قبلی مراد است، اثر شناخته شده وی می‌‌باشد. رازی در سال ۲۵۶ [۶] یا ۲۵۸ هـ در اصفهان درگذشت[۷].[۸]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
