سواء

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۹ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

مساوی بودن، یکسان بودن[۱]. اصل آن "س و ی" به معنای استقامت و اعتدال میان دو چیز[۲]، میانه و وسط بودن با اعتدال[۳].

لَا يَسْتَوِي الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ غَيْرُ أُولِي الضَّرَرِ وَالْمُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ[۴].

أَفَمَنْ كَانَ مُؤْمِنًا كَمَنْ كَانَ فَاسِقًا لَا يَسْتَوُونَ[۵]. گاهی به یک شی‌ء به دلیل اعتدال ذاتی آن اطلاق می‌گردد و به معنای "معتدل و میانه" است وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَاسْتَوَى آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَكَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ[۶].[۷].

مساوات در قرآن کریم میان انسان‌ها به لحاظ عملکرد و نیّات آنها نفی شده است؛ مانند اصحاب نار و اصحاب جنة، عالم و جاهل، کور و بینا، مجاهدون و قاعدون، مؤمن و فاسق؛ امّا از نظر بهره‌مندی از هدایت و فیوضات الهی، همه مساوی هستند: الَّذِي جَعَلْنَاهُ لِلنَّاسِ سَوَاءً الْعَاكِفُ فِيهِ وَالْبَادِ[۸]، وَقَدَّرَ فِيهَا أَقْوَاتَهَا فِي أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ سَوَاءً لِلسَّائِلِينَ[۹].

صفت اعتدال از جنبه مادّی و معنوی از کمالات و فضایل محسوب می‌شود و در قرآن کریم مدح شده است: سَوَاءِ الصِّرَاطِ[۱۰]، سَوَاءَ السَّبِيلِ[۱۱]، بَشَرًا سَوِيًّا[۱۲]. حاصل آنکه انسان نزد خداوند به مراتب عمل صالح و کمالات و فضایل، دارای درجات مختلف است و مساواتی میان آنها برقرار نخواهد بود؛ امّا در بهره‌مندی از نعمات و فیوضات و هدایت الهی در این جهان، همه انسان‌ها مساوی‌اند.[۱۳]

منابع

پانویس

  1. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۴.
  2. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۱۱۲.
  3. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج‌۵، ص‌۲۷۹.
  4. «مؤمنان جهادگریز که آسیب دیده نباشند با جهادگران در راه خداوند به جان و مال، برابر نیستند، خداوند جهادگران به جان و مال را بر جهادگریزان به پایگاهی (والا) برتری بخشیده» سوره نساء، آیه ۹۵.
  5. «آیا آنکه مؤمن است همگون کسی است که نافرمان است؟ (هرگز) برابر نیستند» سوره سجده، آیه ۱۸.
  6. «و چون به برنایی خویش رسید و استواری یافت بدو (نیروی) داوری و دانشی بخشیدیم و بدین‌گونه به نیکوکاران پاداش می‌دهیم» سوره قصص، آیه ۱۴.
  7. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۳۹.
  8. «بی‌گمان به کسانی که کفر ورزیده‌اند و (مردم را) از راه خداوند و از مسجد الحرام- که آن را برای بومی و غیر بومی یکسان قرار داده‌ایم- باز می‌دارند و (نیز) به هر کس که در آن از سر ستم آهنگ کژروی کند، از عذابی دردناک می‌چشانیم» سوره حج، آیه ۲۵.
  9. «و بر روی آن کوه‌هایی استوار پدید آورد و در آن خجستگی نهاد و در چهار روز روزی‌هایش را در آن برای خواهندگان یکسان اندازه‌گیری کرد» سوره فصلت، آیه ۱۰.
  10. «راه میانه» سوره ص، آیه ۲۲.
  11. سوره بقره، آیه ۱۰۸.
  12. «انسانی باندام» سوره مریم، آیه ۱۷.
  13. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۵۳-۳۵۴.