علقمه بن عمرو

مقدمه

علقمه فرزند عمرو، کنیه‌اش ابوالفضل از اصحاب دلاور و شاعرِ امیرالمؤمنین (ع) بود که در صفین حضور داشت.
روزی عوف که از شجاعان شام و از اصحاب معاویه بود به میدان آمد و مبارز ‌طلبید، در حالی که چنین رجز می‌خواند: منم، منم عوف، برادر پیکارها در زمان شدت گیرودار جنگ‌ها.^[۱]
علقمه از میان لشکر امام به قتال وی رفت و چنین رجز خواند: "شگفتا، چیزی شگفت‌انگیز است که تو ای عوف اینک جنگ‌آور شده‌ای"^[۲]
میان آنان نزاع سختی درگرفت و او با شجاعت و دلاوری با نیزه‌ای عوف را از پای درآورد و پس از کشتن وی اشعاری نیز سرود که یک بیتش چنین است: "ای عوف، اگر مردی دوراندیش بودی، هرگز در زمانه به نبردِ علقمه نمی‌آمدی"^[۳].
وی به سال ۵۶ هجری در زمان حکومت معاویه از دنیا رفت^[۴].^[۵]

↑ إِنِّي أَنَا عَوْفٌ أَخُو الْحُرُوبِ *** عِنْدَ هِيَاجِ الْحَرْبِ وَ الْكُرُوبِ
↑ يَا عَجَباً لِلْعَجَبِ الْعَجِيبِ *** قَدْ كُنْتَ يَا عَوْفُ أَخا الْحُرُوبِ
↑ يَا عَوْفُ لَوْ كُنْتَ امْرَأً حَازِماً *** لَمْ تَبْرُزِ الدَّهْرَ إِلَى عَلْقَمَهْ؛ ر. ک: وقعة صفین، ص۱۹۴.
↑ تهذیب التهذیب، ج۵، ص۶۴۲.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۰۱۷-۱۰۱۸.