ابراهیم بن اشعری قمی
مقدمه
در ابتدا از یاران مخلص امام موسی بن جعفر (ع) بود که پس از شهادت آن حضرت، در زمره یاران امام علی بن موسی الرضا (ع) در آمد و نزد حضرتش به کسب دانش و تهذیب نفس پرداخت[۱]. ایشان از ویژه عالمانی است که پرورش شخصیت او مرهون تلاش امام معصوم (ع) می‌باشد و برای همین از هر دو بزرگوار روایت می‌کند. وی با همکاری برادرش - فضل بن محمد - کتابی می‌نویسد که حسن بن علی بن فضال از آن روایت می‌نماید[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ الفهرست، ص۴۱.
- ↑ اختیار معرفة الرجال کشی، ص۵۵۴؛ أعیان الشیعه، ج۲، ص۲۰۳.
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه ص ۳۸.