انگشتر امام حسین
مقدمه
ائمه (ع) هر کدام شعار و جمله‌ای را بر نگین انگشتر خود حک می‌کردند و نشان‌دهندۀ روح و فکر خاص آن امام بود. نقش نگین انگشتر سیدالشهدا (ع) عبارت بود از إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ و به نقلی دو انگشتر داشت. بر نگین یکی لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عُدَّةٌ لِلِقَاءِ اللَّهِ و بر دیگری إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ بود[۱]. هر دو تعبیر، گویای روح شهادت‌طلب آن حضرت و مقام رضا و تسلیم او به دیدار خدا و پروردگار است. روایت است که در دست امام صادق (ع) انگشتر جدش حسین بن علی (ع) بود و بر نگین آن نوشته بود: لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عُدَّةٌ لِلِقَاءِ اللَّهِ[۲] و این نیز که توحید، سرمایۀ لقای الهی است، نشان‌دهندۀ روح خداجویی و شهادت‌طلبی اوست[۳].
منابع
پانویس
- ↑ سفینة البحار، ج۱، ص۳۷۷.
- ↑ امالی صدوق، ص۱۲۴.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۸۲.