مراغم در فقه سیاسی
مقدمه
سرپناه[۱]، گریزگاه (مهرب)[۲]، محل هجرت و هجران[۳]، محل رفتن[۴].
﴿وَمَنْ يُهَاجِرْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يَجِدْ فِي الْأَرْضِ مُرَاغَمًا كَثِيرًا وَسَعَةً﴾[۵].
آیه شریفه به کسی که در راه خدا هجرت می‌کند با انگیزه مبارزه با محرومیت، استضعاف، کسب توفیق و تأیید الهی، اطاعت و خدمت، وعده رسیدن به سرزمین‌های امن و مطمئن را می‌دهد که زمینه زندگی مادی و روحانی مناسب در آن فراهم باشد. وصف مراغم برای زمین در مقابل صلابت و سختی زمین، از نظر طبیعت و خاک برای محیط اجتماعی و سکونت است[۶]. این آیه برای تهییج و تحریک مؤمنان برای هجرت از شهرها و کشورهای کفر و شرک است که مانع‌تراشی در راه ایمان، معنویت و اعمال صالح در آنها فراوان به چشم می‌خورد؛ به چنین مؤمنانی که در ضیق و سختگیری شرک و کفر گرفتار آمده‌اند، امر به هجرت شده است. این آیه قوت قلبی برای مهاجران است که روی زمین مأمن و مأوای آنان مهیا و فراهم آمده است[۷].[۸]
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۱۱.
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۲، ص۲۴۷.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۴۱۸.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۱۳.
- ↑ «و هر کس در راه خداوند هجرت گزیند، در زمین سرپناه‌های فراوان و گستردگی (در روزی) خواهد یافت » سوره نساء، آیه ۱۰۰.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۴، ص۱۵۲.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۵، ص۵۳.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۷۱-۴۷۲.