نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحهاست که توسط Heydari(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۴ توسط Heydari(بحث | مشارکتها)
امام باقر(ع) در حدیثی میفرماید: گروهی در پی گرفتن حق، از شرق دور، به چین یورش میبرند این گروه دوبار از چینیها حق خود را میطلبند اما آنان امتناع میورزند. سپس شمشیر میکشند و چینیها (زمانی که اوضاع را این گونه میبینند) قبول میکنند که حق آنان را بدهند ولی دیگر آن گروه قبول نمیکنند و به کشتار چینیها دست میزنند و بسیاری از آنان را میکشند... در پایان این گروه سلطنتی را که به دست آوردهاند به حضرت مهدی(ع) تسلیم خواهند نمود[۱]. در روایتی دیگر امیرالمؤمنین(ع) میفرماید: گروهی از چین و منطقه ملتان در هند، به سوی خراسان میآیند و در آنجا نیز به قیام دست خواهند زد. سفیانی لشکری را به سوی آنان گسیل میدارد، اما نمیتواند آنان را شکست دهد. در حدیثیامام باقر(ع) خبر از تصرف سرزمین چین به دست حضرت مهدی(ع) میدهد[۲][۳].