خاسئین در فقه سیاسی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث خاسئین است. خاسئین از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: خاسئین در قرآن - خاسئین در حدیث - خاسئین در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- مطرودان، رانده شدگان[۱]، خوار و ذلیل شده‌ها. برای راندن سگ ولگرد از واژه خساء استفاده می‌شود[۲].
- ﴿فَلَمَّا عَتَوْا عَنْ مَا نُهُوا عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ كُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِينَ﴾[۳]
- خداوند در قرآن بنی‌اسرائیل را به دلیل سرکشی و طغیان در برابر فرمان‌های الهی به "خاسئن" متصف کرده است. شناخت مجموعه اصطلاحاتی که خدای تعالی دشمنان انبیا را به آنها مورد عتاب و مواخذه قرار داده است، در زبان سیاسی قرآن جایگاه مهمی دارد.
- برخی از این اصطلاحات دلالت بر عذاب‌هایی دارد که در مورد اقوام گذشته، به‌خصوص بنی‌اسرائیل نمایانده شده است؛ مانند "مسخ اصحاب سبت" که در روز شنبه از ماهیگیری منع شده بودند و به دنبال طغیان و سرکشی در مقابل عهد و پیمان‌های الهی، به حیوان (بوزینه) تبدیل[۴] و از جامعه انسانی مطرود و رانده شدند.[۵].
منابع
پانویس
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱، ص۶۵.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۸۲.
- ↑ «و چون از (ترک) آنچه از آن باز داشته شده بودند سرپیچیدند به آنان فرمودیم:» سوره اعراف، آیه 166.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱، ص۲۰۵.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۲۴۴-۲۴۵.