صخر
این مدخل زیرشاخهٔ بحث صخر است. صخر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: صخر در قرآن - صخر در حدیث - پرسش مرتبط نداردمقدمه
﴿وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ﴾[۱]. گفته‌ایم که لغت شناسان صخر را به سنگ سخت معنی کردند. به کار بردن ثمود در آیه ما را به این نکته می‌رساند کار بریدن صخره‌ها به قوم ثمود مربوط است. آنها بسیار قوی بوده‌اند و در میان کوه‌ها خانه‌ها تراشیده و کاخ‌ها ساختند. پیامبرشان هم حضرت صالح بوده است. «محل سکونت ثمود، قوم صالح، حجر (یا همان مدائن صالح) جایی بین حجاز و شام (سوریه و مناطق پیرامونی آن) در قسمت جنوب شرقی مدین در شرق خلیج عقبه بوده است»[۲]. به طور دقیق اگر بخواهیم آدرس صخره را بگوییم وادی که قوم ثمود در آنجا سنگ‌ها را می‌بریدند در ناحیه حجر، در ساحل دریای سرخ نزدیک به وادی القری و در مسیر حجاز به شام قرار داشته است.[۳]
منابع
پانویس
- ↑ «و با قوم ثمود که در آن دره، خرسنگ (ها) را می‌شکافتند،» سوره فجر، آیه ۹.
- ↑ اطلس قرآن، ص۳۸.
- ↑ فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۵۶۰.