وحی نبوی از دیدگاه غزالی عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی از وحی منظر غزالی می‌پردازد. این مقالهٔ ۴۰ صفحه‌ای به قلم احمد بهشتی و محمد حسن یعقوبیان نگاشته شده و در فصلنامه اندیشه نوین دینی (شماره ۱۳، تابستان ۱۳۸۷) منتشر گشته است.[۱]
چکیده مقاله
نویسندگان در ابتدای چکیده مقاله خود می‌نویسند: «غزالی در امتداد کاوش‌های معرفتی درباره وحی، علاوه بر تأثیر از ابن‌سینا به تبیین جدیدی از مسأله وحی می‌پردازد. تبیین نهایی وی عرفانی است؛ اما رویکردهای کلامی و فلسفی را نیز داراست. تبیین عرفانی غزالی بر یکسان‌انگاری سنخی وحی با الهام و کشف و شهود تکیه دارد. وی در مبنایی هستی‌شناختی از لوح محفوظ و رفع حجاب برای کشف حقایق آن سخن می‌گوید. علاوه بر این از عقل کلی و نفس کلی در تبیین وحی و الهام مدد می‌جوید تا آن دو را در رابطه‌ای تشکیکی در طول هم قرار دهد و تمایزی اعتباری برای آنها قائل شود».
نویسندگان در ادامه چکیده مقاله خود می‌نویسند: «مبنای انسان‌شناختی وی از قلب و جنود او سخن می‌گوید و مبنای معرفت‌شناسی او ارتباط با لوح محفوظ، مکاشفه و انواع آن و... را مطرح می‌کند. نتایج دیدگاه او در مسایلی نظیر هرمنوتیک، تجربه معنوی و... به بار می‌نشیند. طرح مسأله نبوت اکتسابی و موهبتی و تجربه نبوی در آثار ابن‌عربی، توجه به عقل کلی و نفس کلی و تبیین ارتباط تشکیکی میان وحی و در کتب سید حیدر آملی و تمایز بین وحی و الهام در تبیین تمایز عارف و نبی در افکار ملاصدرا نمود یافت».[۱]
