عصمت وحی
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث وحی است. "عصمت وحی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل عصمت وحی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
عصمت وحی به معنای مصونيت، سلامت و خطاناپذیری وحی است.
واژه شناسی لغوی
- واژه "عصمت" از ریشه "عصم" در عربی به معنای منع و امساک است و چون شخص معصوم، از خطا و گناه بازداشته می‌شود، به او معصوم می‌گویند[۱].
خطاناپذیری وحی الهی
- بسیاری از متکلمان فعلی مسیحی، کتاب مقدس را، کلام بشری می‌دانند که خداوند آن را صادر نکرده است. ایان باربود می‌نویسد: "خداوند وحی را با حضور خویش در حیات مسیح فرستاده است که مصون از خطا نیست بلکه در آینه تجارب بشری است و اعتنای خداوند این نبوده است که یک کتاب معصوم را املا کند. و خود کتاب مقدس سراپا یک مکتوب بشری است... ". ممکن است محمد (ص) در موضوعی راستگو باشد؛ ولی اشتباه هم داشته باشد. چرایی خطا و اشتباه در مطالب وحیانی کتاب مقدس به این دلیل است که آنان تجلی ذات اقدس الهی در عیسی (ع) را مصداق وحی دانسته یا آن را تجربه بشری می‌دانند.
- مهم‌ترین هدف پیامبران رساندن حقایق وحیانی برای سعادت دنیوی و اخروی بشر است. لذا مسلمانان معتقدند اگر خطاکاری پیامبر جایز باشد، هیچ تضمینی برای انجام دادن رسالت وجود ندارد [۲].
- هدف از عصمت، معصوم بودن پیامبران در گرفتن وحی، حفظ یافته‌های وحی و ابلاغ آن است. علامه طباطبائی "رحمة الله علیه": عصم در امر تشریع دین غیر از عصمت از گناه و معصیت است. در عصمت علمی معلم پیامبر فقط خداوند متعال است که: ﴿﴿وَ ما كانَ رَبُّكَ نَسِيًّا﴾﴾ کسی که به واقع و پیامدهای گناه علم دارد نه عمداً مرتکب آن می‌شود نه از روی جهل، زیرا از مخلصین است.
مصادیق عصمت
دلایل عصمت وحی
پانویس
- ↑ ر.ک. عبدالحسین خسروپناه، کلام نوین اسلامی، ج۲، ص: ۳۵۹ - ۳۶۲.
- ↑ مسئله وحی و پاسخ به شبهات آن، ص ۱۷۵ و ۱۷۶.
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |