بنیامین

بنیامین از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: بنیامین در قرآن - بنیامین در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

بنیامین را واژه‌‌ای عبری و به معنای "پسرِ دست راست" یا "پسرِ برکت" دانسته‌‌اند. برخی دیگر، معنای آن را "پسر جنوب" گفته‌‌اند، زیرا وی تنها پسر یعقوب(ع) بود که در جنوب یعنی سرزمین کنعان به دنیا آمد. گاه و به سبب تولد بنیامین در دوران پیری یعقوب، از او با نام "بن یمیم" به معنای پسر روزگاران نیز یاد شده است. ضبط "ابن‌‌ یامین" و "ابن یامیل" نیز در برخی منابع آمده که گویا به سبب خلاف شهرت، مورد توجه قرار نگرفته است. بر اساس گزارش تورات، مادر بنیامین به نام "راحیل"، او را هنگام بازگشت از "فَدّان اِرام" به کنعان و در "بیت لحم" به دنیا آورد. او که پس از تولد بنیامین از دنیا رفت، پیش از مرگ، نام او را "بِنْ أوْنی" به معنای "پسرِ درد و رنج من" نامید؛ اما یعقوب(ع) آن را که مفهوم نامیمونی داشت، از سر تفأل به خیر و برکت، به بنیامین تغییر‌‌داد. کتاب مقدس، بنیامین را پسری لطیف، مطیع و محبوب یعقوب می‌‌خواند که به ویژه پس از فقدان یوسف(ع) شدیداً به وی دلبسته بوده است؛ همچنین علاقه آن دو برادر به یکدیگر وصف‌‌ناپذیر بوده است.

کتاب مقدس در جایی برای بنیامین سه فرزند و در جای دیگر ۱۰ فرزند با ذکر نامهایشان یاد می‌‌کند که گویا مربوط به دو دوره از زندگی اوست. محل دفن بنیامین در روستای "ظَهْر‌‌حِمار" میان نابلس و بیسان قرار دارد. نسل و نوادگان بنیامین یکی از اسباط دوازده‌‌گانه بنی‌‌اسرائیل به نام بنیامینیان را تشکیل می‌‌دادند. سبط بنیامین را شجاع، جنگجو، دارای مهارت به‌‌کارگیری سلاح به ویژه فلاخن خوانده‌‌اند. پس از پیروزی آشوریان بر اسباط ده‌‌گانه شمالی و انقراض آنان، سبط بنیامین با سبط یهودا درآمیخت و یهودیان امروز، خود را متعلق به آن دو طایفه می‌‌دانند

منابع

• اسدی و اترک، مقاله «بنیامین»، دائرة المعارف قرآن کریم ج۶

جستارهای وابسته

• قوم یوسف
• دین یوسف
• یعقوب (پدر)
• یوسف (برادر)
• برادران یوسف
• بنی‌اسرائیل